(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier
Laden...Het politieonderzoek
Het meisje gaat met Sara en Nandini verder aan kleine wigwammetjes maken, gemaakt van kleine paaltjes, touw en de knopen die ze geleerd hebben. Ze ziet hoe Sara en Nandini fouten maken met de knopen en ze maakt ook maar die fouten. Het meisje wilt niet te veel opvallen dat ze het al snapt als tien jarige. Ook vindt ze het saai. Kijkend naar Anneke en Loes zijn die ook niet bezig met pionieren maar meer chillen.
Het viel niemand op, kinderen en vooral de volwassen, dat het meisje al tien jaar was. Ze speelt het goed.
Ilse was met zeven jaar, ik ben op jou, dat kan ik zelf, ik help jou en helpt mij. Als ze iets ondeugends doet weet Ilse de oorzaak, gevolg en maakt ze hier iet een keuze. Ilse is bezig met wisselen van haar melktanden en heeft ze gaatjes in haar mond, het meisje niet. Vriendenboekjes die heeft Ilse en staat al bijna helemaal vol, het meisje had haar vriendenboekje al lang weggegooid.
Met tien jaar was het meisje een prepuber in huis. Ze maakt eigen keuze’s in kapsel en kleding. Vaak met veel ruzie met haar ouders. Met sparen was ze net begonnen en heeft daarvoor een bankrekening gekregen. Op haar telefoon met internet zat ze vaak, alleen chillen of met haar vriendinnen. Lichamelijk was het meisje naast dat ze al 10 is al verder in ontwikkelijk, ze had zelfs al licht opgezwollen tepels.
Met spoed wordt Ilse naar het ziekenhuis gevlogen met de traumahelikopter. De politie is nog bezig met het onderzoek. Waarbij ook mogelijke verkrachting door een of meerdere personen niet wordt uitgesloten en zelfs ontvoering. Ook kijken ze naar meldingen of er meisjes vermist zijn. Een meisje, Simone is op die dag als weggelopen en vermist opgegeven door haar ouders. Hun woonde een stad verderop. Maar volgens de beschrijving is ze tien jaar en niet zeven jaar wat Ilse is. De politie wilde Simone meenemen in het onderzoek wegens de vergelijkenis van de meisjes.
“U dochter Simone. Wat we goed begrijpen in uw verhaal is ze tien jaar, maar kan al zevenjarige gezien worden?” Vraagt rechercheur van Diepen die met het onderzoek bezig is aan de ouders van het meisje.
Haar moeder kijkt naar haar nieuwe vriend, niet de vader van Simone. “Ja klopt. Ze wordt er gepest mee en het komt door te vroeggeboren en andere medische dingen.”
De rechercheur laat een foto zien van Ilse. “Dit is het meisje dat we vonden, de foto kan wel schokkend zijn. Ze heeft veel gelijkenissen met uw dochter. We schatten haar zeven jaar. Kent u haar misschien?”
“Nee. Inderdaad ze lijkt wel op Simone aan haarkleur en gezicht.”
De rechercheur schrijft alles op. “Een gedachte. Als Simone en dit meisje elkaar hebben ontmoet en op een manier weet Simone de plaats in te nemen van het meisje. Zal ze dit kunnen?”
“Dat zij nu dit meisje is. Dan moet ze het wel goed kunnen spelen om zeven jaar te zijn en ze vindt hun maar kleuters. Ook zal ze haar kleding niet aankunnen. Denk dan wel dat ze hulp heeft gehad van andere kinderen.”
Kijkend naar zijn collega rechercheur sluit van Diepen zijn notitieboekje. “We hebben geen vragen meer. We vragen, ook wegens privacy, om niet naar buiten te treden wat we hebben besproken. Ook niet aan de pers. Het kan ons onderzoek tegen werken. Mogen we haar kamer zien?”
“Haar slaapkamer, ja natuurlijk.”
Boven bekijkt van Diepen de slaapkamer van Simone met zijn collega met gesloten slaapkamerdeur. Ze maken verschillende foto’s en notities. Ook vinden ze diep begraven in een vuilnisemmertje wc-papier en een onderbroek met bloed erop.
“We moeten maar eens met sociale dienst praten over dit gezin en de nieuwe vriend na trekken.”
Zijn collega Straal knikt ja. “Maar denk je nu echt dat dit meisje het meisje nu is dat gevonden is?”
“Het is wel allemaal puur toeval. Maar eens een buurtonderzoek doen wat daar afspeelt op die weg en wie er komen. Simone kan makkelijk het stuk hebben gefietst, want die had ze mee. Tel daarbij op hoe laat de arts heeft bepaald dat Ilse de verwondingen heeft opgelopen. Dan komen de tijdstippen wel overeen.”
Erna gaan ze weg.
“Sara, Nandini en Ilse jullie zijn klaar?” Vraagt Sebastiaan die als leidingnaam Baloe heeft.
“Ja, maar we willen meer leren over knopen en ons insigne halen.” Zegt Sara.
Nandini en het meisje knikken ook ja.
“Er is genoeg tijd op dit zomerkamp. Voor nu limonadedienst.”
De meiden lopen met Baloe mee. In de keuken moeten ze bekers in plastickratten doen en daarin limonade. Ook zijn er koekjes. Het meisje kijkt goed weer goed hoe Nandini en Sara alles doen en doet hetzelfde. Ze vindt hun maar kleuters, slordig en tja anders. Ben ik ook zo geweest? Kan mij niet herinneren toen ik zeven jaar was. Zie die twee niet echt chillen met muziek aan en andere dingen die wij wel doen. Hoe zal het met Ilse zijn? Op een veldje drinken en eten ze alles op. Erna een ren spel, het meisje wurmt zich uit de jas van Ilse en gooit deze bij de andere jassen. Het spel, wat Chinese muur heet, vindt het ze wel leuk te doen. Later hebben ze een uurtje vrij.
“Mijn zusje is net ook zeven geworden,” zegt Esther als ze bij Sara, Nandini en het meisje zit op hetzelfde grasveld. “Niet op Scouting. Wil je ook in mijn vriendinnenboek schrijven Ilse?”
“Je leuk,” zegt het meisje maar.
Esther kijkt naar het meisje en vindt haar maar een beetje vreemd. “Maar je bent toch ook net zeven Ilse?”
“Ja.”
De meiden kletsen over zomerkamp, paarden en het meisje moet weer veel verzinnen zonder aarzeling om te zegen over haar leven. Of eigenlijk Ilse haar leven. Erna gaan ze naar binnen. Het meisje schrijft in Esther haar vriendinnenboek als ze bij Sara en Nandini heeft gedaan. Ook hier probeert ze te schrijven zoals andere meisjes van zeven hebben gedaan. Ook schrijven de meiden in Ilse haar vriendinnenboek.
“Je hebt al veel vriendinnetjes Ilse erin staan. Zijn die nu thuis?”
Het meisje kijkt in het vriendinnenboekje van Ilse. “Ja thuis en ook op vakantie.”
“Maar niet op Scouting toch Ilse?” Vraagt Nandini.
“Nee wel jammer.”
Dan komt Akela de slaapzaal binnen. “Meiden, gaan jullie nog de jassen opruimen en erna verzamelen bij de vlaggenmast.”
Snel bergen ze alles op en rennen naar buiten.
In het ziekenhuis ligt Ilse op de IC, aan de beademing en hartmonitor. Ook krijgt ze vocht toegediend. Haar grauwe kleur trekt langzaam weg. Haar polsen en enkels met diepe snijwonden zijn verbonden. Via foto’s en scans heeft het ziekenhuis bepaald dat Ilse een klap tegen het hoofd heeft gehad of met haar hoofd ergens op opgevallen is. Ze heeft daar een flinke zwelling zitten. Het zal verklaren waarom ze Ilse niet kunnen wakker maken. De politie zal haar graag willen ondervragen maar ze zullen moeten wachten.
“Goedemiddag, politie. Wij bezig met een buurtonderzoek,” zegt agent Mark aan de bewoner die dicht bij de weg woont waar Ilse is gevonden. De bewoners een oudere man knikt ja. “Heeft u afgelopen dagen iets vreemds gezien of gehoord?”
“Nee, het is een rustige weg en het zal mij wel opvallen.”
“Weet u misschien wie er allemaal komen want het is geen doorgaande weg.”
De man denkt na. “Bewoners met honden, schoolgaande jeugd op de fiets en wil wel zegen ze laten veel rommel achter. Fietsers van bewoners uit de buurt. O wacht even ook een bus.”
“Een bus?”
“Ja, van Ronzeltouring, een blauwwitte. Zag er allemaal kinderen en volwassen bij staan.”
“Dat is een belangrijk punt.”
“Maar kom niet zo veel op die weg, heb ook geen hond.”
De rechercheurs bedanken de man en gaan weg. Na een aantal huizen te hebben gehad krijgen ze hetzelfde antwoord als de man. Maar ook dat er inderdaad een keer in het jaar een bus staat.
“Er is een Scoutinggroep in de buurt.” Zegt rechercheur Straat.
Van Diepen kijkt op de kaart. “Inderdaad. Nu weet ik dat Scoutinggroepen een keer in het jaar op zomerkamp gaan. Misschien hebben ze die straat gekozen om te verzamelen. Er is weinig plek bij het gebouw.”
Ze besluiten contact op te zoeken met de Scoutinggroep van Ilse.