(1 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

“Kinderen dit is juf Fee en vervangt juf Anne als vaste juf. ” Alle kindjes zegen niets met een glimlach. “Fee wil je..”

Yvonne kijkt haar aan en ze wil eigenlijk niets zegen maar ze moet wel. “Hallo kinderen, mijn naam is Fee van Zuilen en ben jullie nieuwe juf. Leuk weer om een klas te hebben.” Alle kinderen en Marlies kijken haar aan met volle verwachting wat er komt. Nadenken Yvonne, nadenken! “We gaan een namen rondje doen en beginnen aan deze kant. Wat is jouw naam?”

Alle kinderen staan op en zegen hun naam en leeftijd. Erna klapt Marlies weer in haar handen en de kinderen gaan door met de dagindeling.

“Fee, hier heb je een namenlijst met foto’s erbij. Ook de dagindelingen. Deze map zitten de bijzonderheden per kind.”

Yvonne bekijkt de papieren, verdomme hoe moet ik nu allemaal gaan onthouden. Marlies verwacht natuurlijk dat ik het zo oppak. “Bedankt, handig en zal thuis alles lezen. Te zien straks naar buiten.”

“Ja klopt, weet niet hoe je het wilt gaan lopen. Heb de werkwijze van juf Anne aangehouden. Ze is je voorganger.”

“Ben hier net en laten we de eerste dagen aankijken hoe het loopt en dezelfde werkwijze aanhouden. Ook voor de rust van de kinderen. Zal ondertussen kijken of er iets verandert aan moet worden.”

Marlies kijkt naar Yvonne. Had haar toch heel anders voorgesteld, tja meer een moeder. Ze lijkt mij ook geen moeder van een tweeling en een peuter van 3.  Die kleren! Of het de beste kleren zijn uit een tweedehandszaak. Maar ja mag niet oordelen en haar een kans geven. “Heb je foto’s van je meisjes Fee?”

Niet zo zeuren! “Nee niet op deze telefoon.”

Wat geen foto’s! Kom als trotse moeder moet je toch iets van foto’s hebben. Telefoon, portemonnee, fotosleutelhanger en zo. Nou het zal wel. “Ben wel benieuwt. Maar je man is nu thuis met de meiden?”

“Ja klopt. Even kijken, je gebruikt in de handen klappen ook voor wisselen van groepjes?”

Marlies weet het even niet meer met Yvonne. “Ja.”

Yvonne klapt in haar handen en gelijk zijn alle kinderen stil. Ze kijken haar met grote ogen. “We gaan wisselen. Groepjes vrij spelen gaan werkjes doen en werkjes mogen vrijspelen.”

Alle kinderen kijken naar Marlies en snappen niet wat Yvonne bedoelt.

“Kom jullie weten wat er gedaan moet worden. Kijk op het bord wat je moet doen!” Roept Marlies.

Alle kinderen weten gelijk wat ze bedoelt en nagekeken op het bord gaan ze verder.

Als Marlies even naar de wc gaat komt ze Bas tegen.

“Hoe gaat het met Fee?”

Marlies zucht zachtjes. “Weet het niet Bas, ze is zo anders dan ik mij heb voorgesteld. Niet echt een ervaren juf en ook moeder van drie meisjes. Ze heeft niet eens foto’s van haar kinderen! En dan haar kleren, die komen volgens mij van een tweedehandszaak en de beste keuze erin.”

“Maar het is haar eerste dag. Natuurlijk is ze zenuwachtig en dat er hoge verwachtingen verwacht worden. Vergeet ook niet dat ze nu net vier maanden geleden bevallen is van de meiden. Geef haar een kans om te ontwikkelen en zich thuis te voelen. Erna zal ze vast wel meer geen praten over haar meiden, thuissituatie en ervaring.”

“Dat is inderdaad zo. Maar toch mijn gevoel zegt veel dat weet je.”

Bas kijkt haar aan, “morgen gaan jullie naar de dierenweide. Lukt het of moet ik extra inzetten?”

“Graag extra, vertrouw haar nog niet met de kinderen.”

Bas denkt na wat Marlies heeft verteld. Ze zal het toch kunnen oppakken met haar ervaring. Al kan een geboorte van een tweeling natuurlijk ingrijpend zijn. “Oké, zal de hulpouders vragen en zelf ook meegaan.”

Terug bij de kinderen gaat het stroef en moeilijk voor Marlies. Haar gevoel zegt veel en ze vertrouwt Yvonne voor geen millimeter met kinderen alleen. Yvonne heeft het moeilijk. Ze moet steeds improviseren en bij elke stap wat ze doet nadenken. Ze krijgt er koppijn van en haar maar begint meer en meer te knorren

Als het tijd is klapt Marlies in haar handen. Ze vertelt dat de kinderen alles op te ruimen en in de kring te zitten. Yvonne kijkt haar.
“Nu al wissel?”
Marlies kijkt haar aan. “Nee buitenspelen voor de kinderen. Sorry dat ik het voortouw neem maar omdat je niet in de gaten had hoe laat het was.”
“Sorry helemaal vergeten de tijd. Hoe nu verder?”
Kom nu Fee! Je weet wel hoe het gaat en bijna elke school gebruikt deze methode. “In groepjes van vijf naar de gang, jas aan en dan naar buiten. Dan de volgende. Ga jij op de gang.”
Yvonne knikt maar ja en gaat naar de gang. Als een goed geoliede machine komen groepjes van vijf kinderen naar de gang voor hun jas. Yvonne probeert het net zo soepel te verlopen.
“Juf moet plassen!” Roept een meisje en staat ingekrompen naar Yvonne te kijken.
Yvonne wilt niet met haar naar de wc maar ze moet wel. “Kan je het niet volhouden?” “Nee!” Roept het meisje en ze heeft er moeite mee het op te houden. “Marlies kan je beide doen want deze dame moet naar de wc.”
Marlies kijkt naar het meisje. Jij alleen met Mila? Ik moet wel en haar de kans geven. “Ja ga maar.”
Yvonne loopt met het meisje naar de wc al weet ze niet waar deze is. Mila loopt ze maar achterna. Marlies gaat in de deuropening staan en weet de kinderen en gareel te houden.
“Juf ik ben nat!” Roept Mila bijna huilend.
Yvonne kijkt naar haar en trekt een heel vies gezicht. Tjonge wat stinkt dat! Kinderen echt niet mijn ding en wat nu? Durf haar niet te verschonen. “Kom alles uit.”
Mila kijkt haar en wilt liever op de wc zitten. “Maar ik wil plassen!”
“Je bent toch al nat! Ga daar maar zitten,” zegt Yvonne geïrriteerd.
“Kan niet!”
Yvonne wil nu gewoon weglopen en ze moet bijna kotsen van de geur. “Ga nu gewoon zitten. Tjonge is het nu zo moeilijk!”
Mila probeert haar behoefte verder op te houden en snapt niet waarom Yvonne niet begrijpt dat ze een wc-verkleiner moet plaatsen. “Juf die!”
Yvonne ziet Mila wijzen naar een wc-verkleiner en plaats deze op de wc. “Kom zitten!” Dit doet Yvonne met een harde en strenge stem.
Mila begint te huilen, “juf Marlies. Juf Marlies!”