(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier
Laden...Ik heb onlangs een slechte ervaring opgedaan bij lunchrestaurant ‘De Brug’ in het Groningse Muntendam. Fraai gelegen bij de brug over het Oosterdiep werd ik aangetrokken door het mooie uitzicht over het water en de veelbelovende kaart met daarop diverse visgerechten, garnalenkroketten, kibbeling, alles verwijzend naar de locatie en het thema van het restaurant. Eenmaal binnen was daar de eerste domper: de inrichting was ongezellig, niet getuigend van enige persoonlijkheid of stijl. Grof gestucte muren die wel een verfje konden gebruiken en meubilair dat alleen maar goedkoop en functioneel was. Ik koos een tafeltje aan het raam dat nog wachtte om afgeruimd en schoongemaakt te worden. Plastic bloemen op de stoffige vensterbanken en verschoten gordijnen deden het ergste vrezen. “Vluchten kan niet meer” speelde door mijn hoofd en deed me besluiten verder alleen maar strak naar buiten te kijken. Aan het feit dat het restaurant ook nogal lawaaierig was, kon ik echter op deze manier niet ontkomen.
Tegenvaller nummer 2: het duurde een eeuwigheid voor ik kon bestellen, bovendien was de bediening onvriendelijk en onattent. De kruimels van mijn tafel werden achteloos op de grond geveegd met een smoezelig doekje. Met tegenzin koos ik voor de garnelenkroketten op brood. Toen deze geserveerd werden, of beter op tafel gekwakt, bleek de binnenkant koud en het geheel smakeloos. Ongetwijfeld het product van een ongeïnspireerde keuken die geen verse ingrediënten gebruikt, maar vooral kant-en-klare producten die opgewarmd worden in magnetron of oven. Van enig aanvullend garnituur was geen sprake. De sporadisch aanwezige garnalen in de veel te dikke en zoute ragout, waren duidelijk niet vers. De veel te harde paneerlaag gaf een geheel nieuwe betekenis aan het begrip ‘krokant’.
Na twee happen gaf ik het op. Dat het niet smaakte was een understatement, een kopje koffie ter compensatie heb ik afgeslagen.
Ik trok verder langs het Oosterdiep, het kanaal dat werd aangelegd om de ontginning van het hoogveen te bevorderen. Nu is het er stil, mijmerend over het verleden van trekvaart, jaagpaden, veerhuizen en bruggen. Plat, bijna boomloos land onder hoge luchten. Eigenlijk geen plek voor garnalenkroketten. Kansloze missie voor lunchrestaurant ‘De Brug’. Een brug te ver zullen we maar zeggen!
Later op die dag vergreep ik mij in Musselkanaal, met een knorrende maag, aan een onvervalste puntzak frites, goudgeel gebakken, patat van de juiste dikte met een heerlijke klodder roomzachte mayonaise. Ik zocht naar excuses voor het nuttigen van deze vette hap in den vreemde. Was het uit frustratie over het debacle van ‘De Brug’? Of dat vet een belangrijke voedingsstof is voor je energie en hormoonbalans? Of gewoon omdat het lekker is?
Ik vouwde de lege puntzak zo klein mogelijk op voor ik deze in de afvalbak deponeerde en likte mijn vette vingers af. Ik voelde mij moe maar voldaan. Ik deed iets om de irritatie rondom mijn lunch eerder die dag te vergeten en ik ben er nog steeds trots op. Maar ook dat gevoel zal slijten en voor je het weet krijg je de vraag: “Wat wil je bij de patat?” “Doe maar een kroket, maar dan zonder garnalen graag…”
Cees Sleven © oktober 2023