mist
langzaam
pakte de dikke
grijze mist mij in
ik kon nog net
mijn hand voor
ogen zien
in duizenden
lichtspikkels werd
het inkomend
licht gebogen tot
een feeërieke
schijn voor de ogen
er waren geen
geluiden meer
van buiten door
demping was de
wereld afgesloten
van het leven
de vochtigheid
benauwde mij
maakt het ademen
zwaarder waardoor
ik piepte en later
wat licht paniekte
nog zag ik de
grond tot ik een
stoeprand vond
om die te volgen
naar voor mij
bekend gebied
ik dwaalde
heb veel gebeden
maar herkende niets
meer uit verleden
tot ik eindelijk bij
de auto’s kwam
mist had afgedaan
bangheid opgetrokken
de voordeur heb ik
dichtgedaan want ik
was uit de doden
helemaal zelf opgestaan
Een intrigerend gedicht Wil. ‘Ondanks de mist’ heel helder verwoord. Een gevoelig prachtig gedicht.
Lieve groet van Corry.*
Corry…dank je voor je fijne reactie en bij toeval
was er vandaag mist en miezerregen…Ik hoop dat je ondanks dat een
mooie dag hebt genoten..Pas goed op jezelf..Liefs wil