verzengende hel
ik zag je
streepjes helder
zonlicht vlechten
afhechten met
pluisjes tijd
die glinsterend
in warme lucht
kou waren ontvlucht
nog was er
geen patroon van
licht en schaduw
in jouw droom
te ontdekken de
realisatie leek zich
aan de werkelijkheid
te willen onttrekken
maar onder
jouw vingers
speelden wit
en zwart hun
eigenwijze spel
nog zonder zich te
branden aan een
verzengende hel
wil melker
27/01/2020
Een intrigerend gedicht Wil dat voor mij enige uitleg nodig heeft ‘graag’.
Met hartelijk liefs.. Corry.
de historie van de mens..bestaat uit tegenstellingen..en hun compromis…
goed en kwaad..hemel en hel…en in alles waarmee wij bezig zijn..
zijn die twee te onderscheiden….Geniet een mooie dag..liefs..wil