rust van reflectie
jij ving
druppels
met je hand
liet ze stromen
in een plas
langs de rand
van de weg
in groeiende
kringen dreef
je gezicht
op het water
dat wonderlijk
golfde in cirkels
steeds later
je lachte
ondeugend
spatte bewust de
rust van reflectie stuk
in de chaos van
regen kwamen we
jou niet meer tegen
wil melker
13/09/2019
Mooi om je spiegelbeeld te zien in het water, door de regen krijg je een vertekend beeld en is ‘de rust’ voorbij.
Een prachtig gedicht Wil. Hartelijk liefs van Corry.*
Corry…
dank je..voor het even samen spelen
met beeld en regen..in onze reigen rust van reflectie..
geniet een fijne avond.liefs..wil