laatste dromen
wij zijn de schemering
tegemoet gelopen
hebben onze laatste
dromen meegenomen
in passend avondrood
stilte heeft al lang
geleden de herrie
overwonnen en vindt
geen laatste woorden
in atmosferen zonder wind
drukverschillen zijn
structuren van enkele uren
nog draaien dag en nacht
hun maanden vol maar in
seizoenen is leven leeg en hol
het synchrone is verdwenen
in de laatste erupties leven
restanten van het zieke lijf en de
aangetaste geest hebben nagelaten
wat nooit een hemel is geweest
wil melker
23/09/2019
Wat een ontroerend gedicht. Prachtig beschreven Wil.
Liefs Rebelle
Een gevoelvol knap geschreven gedicht Wil!
Hartelijk liefs van Corry.*
Corry..dank je voor je fijn compliment
en maak we ondanks de regen een fijne dag van…
liefs..wil