eigen koers
ik zag dat jij
in loslaten
vliegen leerde
langzaam
probeerde een
eigen koers te gaan
langs kabels
hoogtes verkende die
nooit hadden bestaan
duikend diepte nam
met een scheervlucht
langs de maan
jouw voeten
in de aarde waren
al lang verdwenen
toch keek ook jij
nostalgisch om naar de
plaats die jij had betreden
wil melker
23/11/2019
De herinneringen mogen koesteren en weer nieuwe herinneringen mogen ontdekken!
Een prachtig gedicht Wil. Hartelijk liefs van Corry*