(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Annika fiets na school zoals altijd lachend en in zichzelf pratend richting huis via een vaste route. 

‘He daar hebben we het stinkt kind en heb een idee,’ roept Marleen. Ze verstopt zich achter een bosje samen met Astrid en Ilse. Als Annika voorbij fiets springen ze voor haar fiets.

‘Stoppen stom kind,’ roept Astrid en trapt hard tegen de fiets van Annika. 

Die valt, ‘nee niet doen!’ Roept Annika meteen angstig.

Maar Marleen en Astrid spugen op haar en schelden haar uit.  Voordat Annika iets kan doen slepen de meiden haar de bosjes in en haar fiets. 

‘Kijk eens wat een baby en je stinkt,’ Roept Astrid, ‘heb je een dure telefoon en geld.’

‘Nee!’ Roept Annika die in een gekrompen op de grond ligt. 

De meiden doorzoeken haar jas en broekzakken maar vinden niets. 

Marleen spuugt recht in het gezicht van Annika, ‘helemaal niks! Volgende keer dan al je zakgeld en meer, steel maar van je ouders. Doe je niet dan..’ Voordat Annika iets kan zeggen krijgt een trap in de maag. Ze snakt naar adem en Astrid doet hetzelfde. 

‘He Ilse, doe je ook nog wat of ben je bang geworden.’ Roept Marleen en begint te kakelen als een kip. 

‘Nee helemaal niet,’ roept Ilse en geeft Annika nog een trap in de rug. ‘Hier schieten we niets mee op, Annika trek je jas uit en muts af!’  Annika vergaat van de pijn en trilt van de angst, ze doet maar wat de meiden zegen. ‘Hier Astrid, jij aantrekken. Dan bij de supermarkt energiedrank en snoep jatten, hier vier euro koop er maar cola van.’

‘Wat ik! Nee jij doen en ga echt die stinkkleren aantrekken,’ roept Astrid snauwent.

Ilse drukt de jas en muts in haar handen, ‘alleen jij kan het aan dus aantrekken.’

Zuchtend trekt Astrid haar jas uit en bijna kotsend trekt ze de jas aan van Annika en haar muts op. ‘Hoop dat je geen enge ziektes of beestjes hebt stom kind. We zien elkaar weer bij de ontmoetingsplek.’ Astrid pakt de fiets van Annika en fiets weg. 

‘Meekomen jij en bek dicht houden,’ roept Marleen en schopt Annika nog een hard in de maag. ‘Een waarschuwing!’

Annika  loopt in doodsangst met Marleen en Ilse mee, ze durft niets te doen. Astrid fiets richting de de supermarkt, ze vindt de jas en muts jeuken en dat er een smerig ruikende geur afkomt van bruine stoffen winterjas met bont aan de capuchon en mouwuiteinde.  

‘Doe je ogen dicht!’ Roept Ilse streng tegen Annika die het meteen doet. Erna lopen ze een geheime ontmoetingsplek van de meiden wat een oude bunker is. ‘Bukken en hier zitten op de grond. Doe je ogen maar open.’

Annika doet haar ogen open en kijkt rond, ze ziet de meiden op twee kratjes zitten en tot haar verbazing pakken ze energiedrank uit een andere kist. Ook een zak chips en een boekje. De bunker is verlicht door een lamp en het redelijk schoon.

‘We doen we met haar?’ Vraagt Ilse. 

Marleen kijkt haar aan, ‘jij stinkt kind je t-shirt uittrekken en snel een beetje.’

Annika trilt meer en meer van de angst maar ook de kou. ‘Nee!’

‘Wat nee!’ Roept Marleen en staat op, ze loopt naar Annika met een baalde vuist, ‘ben je nu echt zo dom om niet te luisteren.’

Tranen lopen over haar wangen en de pijn in de maag begint opeens erger te worden. ‘Nee, nee ik zal het doen.’

Annika trekt haar trui uit en erna de t-shirt, die trekt Marleen uit haar handen. ‘Trui aan en alles wat je hoort, waag het om het aan iemand te vertellen

Ilse neemt de t-shirt over en bind deze stevig over de ogen en oren van Annika als ze haar trui weer aan heeft. ‘Zo we hebben nog 18 euro over, we moeten nog geld krijgen van Daphne en Lieke.’

‘Dat regelen we morgen wel,’ zegt Marleen en neemt een slok van energiedrank.

Later komt Angela terug, meteen trekt ze de jas uit. ‘Getver! Dit ga ik nooit meer doen en als ik morgen ziek ben of beestjes heb is het jullie schuld. Hier cola, energiedrank en snoep.’

‘Hoe was het gegaan?’ Vraagt Marleen.

‘Heb je nog iets over?’ Roept Ilse erachter aan. 

Angela kijkt naar Annika, ‘wat hebben jullie gedaan met haar en niet te koud?’

‘Helemaal niets en alles dat ze niets kan zien en deels horen, zij koud laat mij niet lachen.’

‘Hier de rest Ilse. Ik kwam aan en verstopte de energiedrank onder de jas. Ik betaalde voor de cola, snoep en meteen begon een meisje achter de kassa van, o jij bent de grote zus van Joost. Ze dacht echt dat ik Annika was, knikte ja en ze begon over het oppassen op hem. Na betalen wilde ik weg maar een beveiligingsambtenaar blokkeerde mijn weg. Jij hebt iets niets betaald zei ze, ik rende snel weg en zij achter mij aan. Gooide een cola blikje naar haar en volgens mij recht in het gezicht.’

Alle lachen erom.

‘Oke, luister stink kind naar huis en waag het wat je gezien en gehoord hebt.’ Roept Marleen streng tegen Annika als ze weer buiten zijn en verweg van de bunker.

Annika knikt ja, angstig en met pijn in haar rug en maag. Thuis zet ze haar fiets neer en via de bijkeuken naar binnen. Haar moeder zit zoals altijd aan de eettafel.

‘Hoi mam,’ roept Annika zoals altijd. 

Haar moeder kijkt streng en zonder glimlach, ‘we moeten eens heel goed praten.’

Als Annika zit op de bank naar haar jas te hebben uitgedaan wordt er aangebeld, het is wijkagent. ‘Is dit uw dochter?’ Vraagt hij, ‘we hebben ook een getuige dat het uw dochter is.’

Anne de moeder van Annika kijkt op een tablet naar bewakingsbeelden van de supermarkt. Tranen schieten in haar ogen, ‘ja dat is Annika en herkenbaar aan haar jas en muts.’ 

Annika ziet de beelden maar is doodsbang wat de meiden haar zullen aandoen. ‘Sorry mama.’