Een nachtelijk avontuur

“De foto kan schokkend zijn.” Zegt rechercheur van Diepen tegen voorzitter Nico van de Scoutinggroep.

Nico schrikt van de foto en hij is er stil van, zijn handen beginnen te trillen. “Sorry,” dan staat hij op en loopt de kamer uit. Weer terug met een glaswater pakt hij de foto weer, “nee volgens mij is ze geen jeugdlid van onze groep.”

“Ook geen nieuwe kinderen?”

“Zal best kunnen en hou mij niet bezig met de groepen, maar kan de leiding wel bellen en vragen.”

“Als u dit wilt doen.”

Nico belt eerst de leiding van de Bevers maar die hebben geen nieuwe kinderen en erna naar de leiding van Welpen.

“Ja twee nieuwe, Ilse van Loon die is op het laatst bijgekomen en Damini Cherchman.” Zegt hoofdleidster Akela.

“Mag ik de telefoon,” vraagt rechercheur van Diepen. “Goedemorgen u spreekt met rechercheur van Diepen, politie midden Nederland. Er zijn twee nieuwe kinderen?”

“Ja klopt.”

“Is een van de twee meisjes met  blonde haren en 10 jaar?”

“Ja Ilse en maar zij is net zeven jaar. Ze komt van een andere Scoutinggroep en dit is haar eerste zomerkamp met ons.”

“Is u wat opgevallen bij haar, gedrag of iets afwijkends als zevenjarige meisje?”

Akela is wat verbaasd. “Nee, ze is net als alle andere zevenjarige meisjes.”
“U weet zeker dat dit meisje Ilse is?”
“Waar gaat dit over als ik vragen mag want ik vindt het wel een beetje vreemd nu gaan worden.”
“Mijn excuses, in de buurt van uw Scoutinggebouw en waar jullie opstapte is er een meisje gevonden. Bewusteloos en gelukkig niet zwaargewond. Op dezelfde dag is er een meisje vermist en dit meisje lijkt op het meisje Ilse. We hebben het vermoede dat Ilse die nu bij jullie is niet Ilse is.”
Akela kan het niet geloven wat ze hoord. “Nee sorry hoor maar heb Ilse eerder ontmoet met haar ouders op kennismakingsavond en Ilse is gewoon Ilse.”
“Dus u weet zeker dat het Ilse is.”
“Ja dat weet ik zeker.”
“Kunt u een foto van haar maken naar ons opsturen en zal mijn nummer doorgeven ervoor. Wil vragen in geval met het onderzoek tussen ons te houden.”

Akela gaat akkoord en hangt op, ze loopt meteen naar Ilse. Even blijft ze staan en kijkt hoe het Simone zich gedraagt, maar die speelt heel goed een zevenjarig meisje. Nadenkend over de kennismakingsavond maakt Akela een foto van haar.

Rechercheur van Diepen gaat naar Simone haar ouders en laat de foto zien.“Het kan Simone zijn,” zegt Simone haar moeder. “Maar ze zal nooit die kleren aantrekken en jas, ze haat die kleuren en dit meisje heeft een bril op. Ook een staartje in wat Simone al vanaf kleuter zijnde niet wilde, alles wat ik probeerde ze trok het eruit.”

“Dus het kan haar zijn.”

Erica de moeder van Simone bekijkt de foto aandachtig, alle details van haar dochter gaan door het hoofd. “Nee het is haar niet.”

“Voor nu bedankt en we houden contact.”

De dag gaat voorbij en als iedereen op bed ligt aan kinderen staan Anneke en Loes op. Snel maar zachtjes trekken ze wat warms aan en sluipen dan naar Simone.

“Ga je nog mee?” Fluistert Loes.

Simone schrikt wakker en knikt ja, ook zij trekt wat warms aan wat ze al had klaar gelegd. De slaapzak vouwt ze zo dat het lijkt of er iemand in ligt. Alle drie sluipen naar de gang, de deur gaat lichtjes krakend open.

“We moeten wel langs de leidinghok zo een voor een,” fluistert Anneke. “Ga eerst.”

Anneke loopt zonder problemen langs de leidinghok waarbij de deur op een kier staat, binnen zit leiding Baloe. Simone gaat ook zonder problemen erlangs en ze staat samen met Anneke nu in een voorgang.

“Wat gaat we doen!” Klinkt opeens de strenge stem van leider Baloe en Loes schrikt zich kapot, Anneke en Simone duiken de invalidentoilet in.

“Moet naar de wc,” zegt Anneke.

Baloe kijkt haar aan, “dan ga je wel de verkeerde kant op en warm aangekleed ervoor. Vertel gewoon dat je naar de jongens wild.”

“Nee, vind het koud hier.”

“Ga maar,” Anneke laat het haar geen tweede keer zegen en gaat richting de wc’s,

Loes kijkt voorzichtig door een kier naar de gang, Baloe blijft daar staan, rondkijkend en luisterend. Anneke gaat later maar terug naar de slaapzaal na een paar minuten op de wc gezeten te hebben zonder iets te doen. De man loopt naar buiten, langs Loes en Simone, schijnend met een zaklamp over het kampterrein.

“Wat is er aan de hand?” Vraagt Akela als ze vanuit een ander gebouw zijn kant op komt.

“Anneke was hier, moest naar het toilet zei ze maar ging wel de verkeerde kant op. Ook wel warm aangekleed.”

Akela kijkt rond en luistert, “die ging niet naar het toilet maar naar de jongens, ken de meiden al te goed. Loes zal vast wel mee zijn gegaan, we kijken rond.”

Beide lopen de slaapzaal in en kijken rond, Anneke ligt al in haar bed en het lijkt of Loes ligt te slapen. Maar Akela kent alle truckjes en trekt deze slaapzak open, er liggen kleren in die opgerold zijn. Dan kijkt ze naar Anneke, “meekomen!”Anneke loopt mee en Baloe loopt verder de slaapzaal in, hij bekijkt elk bed en ook die van Simone. “Waar is Loes?” Vraagt Akela streng als ze in de keuken staan.

Anneke kijkt haar aan en wilt niemand verraden. “Weet het niet.””

Jullie wilde naar de jongens niet, Baloe is daar naar toe om te kijken. Ken jullie twee heel goed en dat je de verkeerde kant op ging voor het toilet te gaan zegt genoeg.”L oes kijkt naar Simone en ze horen alles wat Akela en Anneke zeggen.

“Jij blijft hier, ik stap gewoon naar binnen.”

“Maar, maar je kunt zo naar de slaapzaal.”

“Kan maar dat doe ik niet, Anneke is mijn beste vriendin en als zei straf krijgt dan krijg ik het ook. Jij blijft hier tot je weer terug kan.”

Simone kijkt naar Loes die de wc deur open doet.

“Ja,” klinkt er opeens een mannenstem. Het is Baloe die net terug is van de jongens slaapzaal. Loes schrikt behoorlijk en Simone gaat snel achter de deur staan. Baloe geeft de wc deur een duw waardoor deze hard tegen Simone aankomt en hij kijkt ook in de wcruimte. “Meekomen!”

Beide lopen naar de leidingkamer waar Akela en Anneke zijn, Simone zucht van opluchting al kan ze niet meteen weg. Ze hoort dat Anneke en Loes streng worden toegesproken. Zachtjes trekt ze de vest uit, die verstopt ze in een schoonmaakkast tegenover het toilet. Dan sluipt ze naar de slaapzaal, maar dan komen Akela, Baloe, Loes en Anneke de leidingkamer uit.

“De wc Akela.”

Akela kijkt haar verbaasd aan, “de wc’s zijn daar Ilse zo waar kom je vandaan?”
“Ik kon de wc’s niet vinden en toen kwam ik bij die grote wc uit. Heb het daar gedaan, sorry Akela.”
“Jij bent niet bij de jongens geweest?”
Simone kijkt Akela recht in de ogen aan, “nee en waarom naar de jongens?”
Akela kijkt haar aan en moet denken aan het gesprek met de politie. Nee zij is Ilse en duidelijk zeven jaar, ach ze zal vast niet naar de jongens zijn geweest. Deze leeftijd zijn vriendinnen het belangrijkst en niet jongens.  “kom je bed weer in en lekker slapen.”

“Wat gaan hun doen?”

“Dat hoef je niet te weten Ilse.”

Simone kruipt in de slaapzak van Ilse en ziet hoe Anneke en Loes met hun slaapmatje en slaapzak weggaan met Akela en Baloe. Beide meiden moesten als straf slapen in de leidinggebouw voor de rest van het kamp. Simone valt al snel in slaap.

De volgende ochtend gaat Simone weer naar de toiletten, het is rustig op de gang zo ze pakt snel de vest. Dan kruipt ze weer de slaapzak in al kan ze niet slapen en denkt ze aan Anneke en Loes. Als de rest van de kinderen wakker worden doet ze ook maar als of ze ook wakker wordt, rondkijkend zijn er twee lege plekken waar Anneke en Loes hebben gelegen.

“Waar zijn Anneke en Loes gebleven?” Vraagt Paula die naast Loes lag

Tamara kijkt rond en dan naar Simone, “jij weet het toch Ilse want ik hoorde jouw ook toen Akela en Baloe naar binnen kwamen.”

Simone wordt aangekeken door alle grote meiden. “Weet het niet, ik moest naar de wc en toen moesten Anneke en Loes mee. Maar denk dat ze straf hebben.”

“Nou lekker dan voor hun, hebben wij meer plek.” Alle grote meiden lachen en ieder kleed zich aan, de rest van meiden zijn nu allemaal wakker. Simone kleed zich ook aan, sokken, onderbroek en hemdje van Ilse passen, erna haar eigen broek al begint deze vies te worden en ook te reuken. Simone pakt een schone broek van Ilse maar die is kleiner in maat. Straks maar een schone broek van de meiden pakken. Haar eigen t-shirt legt ze op die van Ilse en die is kleiner, aan kleur is er alleen roze en paars. Zuchtend en met veel tegenzin trekt ze maar een roze aan en ze moet haar hoofd door het gat wurmen. Erboven de groene scoutingblouse met groepsdas. Een uur later zitten alle kinderen in de eetzaal aan het ontbijt, Anneke en Loes zijn er ook. Simone zal graag bij groepje willen zitten van oudere meiden maar ze blijft in haar rol. Erna hebben ze een uurtje vrij.

“Ilse,” roept Akela.

Simone zucht diep en loopt maar richting Akela, “ja Akela.”

“Je ouders belde net over Joost, die heeft erge heimwee. We besloten samen met jullie oude leiding dat hij een dagje eerder komt. Zal je dat erg vinden?”

Simone schrikt behoorlijk, “mijn broertje!”

Akela kijkt verbaasd naar de geschrokken reactie van Simone, “waarom schrik je ervan Ilse?”