(1 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

De kleren zitten onwennig als Vera naar het kantoor van Bram loopt.
“Kom binnen,” Vera gaat zitten op een stoel voor het bureau van Bram. “Heb hier een schadeformulier, voor u geen kosten. Het is alleen puur voor onze verzekering. We hebben wel uw telefoonnummer of email adres nodig. Mochten wij of onze verzekering contact met u op willen nemen. Als u die kunt invullen.”   Vera kijkt naar het formulier en weet niet eens waar Samantha woont of wat wat haar telefoonnummer of email adres is. Zoekend in de rugtas vindt ze de telefoon van Samantha. Pincode, zal dom zijn 0000. De telefoon gaat van slot. “Prima.”
Na de jas van Samantha te hebben aangetrokken loopt Vera de kleedruimte weer in. Snel doet ze al haar eigen kleren en spullen in de tas en gaat dan weg. Bij de auto van Samantha opent ze de autodeur en gaat zitten achter het stuur.
Automaat, perfect. Nu even denken hoe het ook alweer ging, de rijlessen zijn zo lang geleden.
Na de auto gestart te hebben rijd ze weg, zonder rijbewijs en verzekering, naar Samantha haar huisadres. Die ze eerst moet opzoeken op haar telefoon.

Minuten later en de auto schuin geparkeerd in een parkeervlak, staat ze voor het huis van Samanta. Met trillende handen belt ze eerst aan, geen gehoor. Dan elke sleutel proberen, ze voelt zich een inbreker. Na de deur geopend te hebben komt ze een klein halletje, een trap naar boven en daaronder een deur naar de wc. Op een kapstok hangen jassen, vestjes en spijkerjasjes en andere losse spulletjes van een volwassen en een klein meisje. Eronder hetzelfde aan schoenen. De kleuren zijn vooral wit, een zeil op de grond met donkerhout motief. In de huiskamer hetzelfde maar dan een grote muur donker rood. Duidelijk een huis waar een kind leeft, rommelig maar ook opgeruimt en schoon. Dan hoort Vera opeens de voordeur open gaan.
“Mama!” Roept een meisje van vier jaar als ze Vera ziet. “Mama kijk ik heb tekening gemaakt.”
Een buurvrouw van Samantha kijkt naar Vera. “Een kleurtje erin gedaan en dacht dat je naar het zwembad ging.”
“O ja, mijn vriendin is ziek en belde af zo dacht naar de kapper maar. Ook weer eens gebeuren.”
“Mama kijk!”
Vera kijkt naar de tekening die het meisje gemaakt heeft en lacht, “mooi getekend. Kom jasje uit en netjes ophangen.”
“Staat je goed die kleur, maar er is meer veranderd aan je?”
Vera kijkt haar aan, “nee verder niets waarom?”
“Heb zo’n gevoel dat er iets meer verandert is aan je, maar misschien heb ik het verkeerd. Zal ik thee zetten?”
“Ja is goed.”
Vera doet de jas uit van Samantha en hangt deze op de kapstok. Het meisje doet hetzelfde en laat trots zien dat ze het zelf kan. Weer in de woonkamer gaat ze op de bank zitten, het meisje komt erbij zitten met haar tekening.
“Mama jij anders.”
Vera kijkt haar met een lach aan, “ja mama is anders en kijk andere haarkleur. Vind je het mooi?”
“Mooi mama, maar mama mag ik drinken?”
Vera zucht dat ze niet even rustig kan zitten en bijkomen. “Natuurlijk, kom we gaan we kijken.” Samen lopen ze naar de keuken waar de buurvrouw bezig is met thee zetten. Kijkend in de koelkast staan pakjes appelsap en Yogidrink. “Wat wil je drinken?”
Het meisje kijkt haar aan, “mama toch altijd appelsap.”
“Ja maar je mag ook en keer de andere.”
“Yogidrink!” Roept het meisje vrolijk.
Vera geeft een pakje en doet het rietje maar in het gaatje.
“Yogidrink Samantha, normaal toch alleen in de ochtend en ‘avonds.”
Vera kijkt haar aan, “ja ach voor een keer.”
Later zit Vera op de bank met een thee samen met het meisje en het pakje Yogidrink. De buurvrouw zit op een losse stoel.
“Maar wanneer gaan we naar Amsterdam?”
“Goede vraag, heb jij een dag die je kunt.”
De buurvrouw kijkt haar aan, “volgende week woensdag zal wel kunnen.”
“Prima, dan voor deze dame naar de oppas.”
Samen drinken ze hun thee op en kletsen verder wat het dochtertje bij haar heeft gedaan. Erna gaat de buurvrouw weg. Kijkend naar de klok is het al een uur geleden dat Vera de plek heeft ingenomen van Samantha, ze kan het nu op elk moment ontdekken. Vera bekijkt het huis verder terwijl het dochtertje vrolijk speelt met speelgoed.

In een hoekje is plek voor het speelgoed van het meisje en op de muur een groot zwart vlak waar op getekend is met krijt. Er naast hangen tekeningen waarop eentje een naam staat, Nynke. Verder zijn er veel planten, boeken en ook tijdschriften waarvan vele nog in plastic zitten. De keuken zit in de woonkamer, de tuin is niet groot en geheel betegeld met her en der een plantebak. Boven twee slaapkamers, een kleine waar Nynke slaapt die in de kleuren roze, paars en zilver is en een grote waar een tweepersoonsbed staat en en kast. De kleuren zijn net als beneden. Zal Samantha een vriend of man hebben? Verder is er een kleine badkamer met een wasbak, een douche en een wasmachine.  Weer beneden bekijkt Vera foto’s, vooral van Nynke maar ook Nynke met Samantha. Geen foto’s met de vriend of man, papa van Nynke. Ook geen foto’s van de ouders van Samantha. Deze foto van Samantha, het lijkt wel of ik erop sta. Precies dezelfde haarkleur, eng!