(1 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

“Mila sorry, bedoel het niet zo. Kom plas doen en dan naar de kindjes.” Zegt Yvonne en hoopt dat Mila rustig wordt.

Mila zit haar aan te kijken, “ik nat!”

“We gaan zo kijken voor andere kleren. Wat ben jij al een grote meid.”

Dan wordt er op de deur geklopt, Yvonne schrikt zich kapot!

“Hallo, met Bianca. Hoorde een meisje roepen.”

Yvonne opent de deur met hartkloppingen. “Hallo, sorry ervoor. Mila was aan het schreeuwen omdat ze nat is.”

Bianca kijkt naar Yvonne. “Ik ben een van hulpouders. Zal kijken of we reserve kleren hebben en is Marlies alleen?”

“Fee, nieuw juf. Ja klopt.”

“Ik zal Vera bellen, zij is ook een hulpouder om Marlies te helpen. Ga kijken voor kleren.”

Mila is klaar en zit ongeduldig te wachten met wiebelende benen. “Juf!”

“Wat is er?”

“Juf ik ben nat! Ik ben al een groot meisje hoor.”

Yvonne kijkt haar lachend aan al kan ze de stank nog steeds niet houden. “Ja je bent een groot meisje. Kom broek en onderbroek uit.”

Mila staat op en begint zich uit te kleden. “Ik zelf doen juf. Juf mijn broertje kan niet alleen doen.”

“Oké.”

Dan wordt er weer op de deur geklopt. “Nou een schone reserve onderbroek en heb alleen een jongensbroek die te groot is. Ga kijken voor een handdoek en washandje.”
“Bedankt,” zegt Yvonne maar.
Kijkend naar Mila is die bezig al wurmend haar broek uit te doen en daarna onderbroek. Alles is goed nat.
“Juf, helpen?”
Ga nooit maar dan nooit kinderen nemen! “Kom je bent toch al een grote meid.”
“Ja, ik grote meid maar juf mama helpt altijd met mijn billen doen.” Zegt Mila met een lach.
Yvonne moet er ook wel om lachen. Ze wilt Mila niet helpen, bang om iets te verkeerts of pijn te doen. Ook een gedachte dat ze later aangeklacht kan worden voor kindermisbruik naast diefstal en identiteitsfraude.  Met wat wc-papier maakt ze Mila haar billen en benen droog. Toch die kots neigingen blijven en haar lege maag en koppijn helpen er ook niet bij.
“Hier heb je een washandje, handdoek en een riem Fee. Vera is nu bij Marlies.”
Bianca kijkt naar Yvonne hoe ze Mila schoonmaakt en helpt aankleden. Alles gaat onhandig en duidelijk is te zien dat Yvonne geen moeder is. “Je hebt toch ook nog een dochtertje Fee van drie?”
“Ja klopt.”
Yvonne krijgt het warm als ze de riem probeert om te doen bij Mila. Die staat ook bepaald niet stil en dan wordt ze ook nog op de vingers gekeken door Bianca.
“Nu een tweeling erbij, pittig. Heb zelf drie kinderen, Aike twee, Bente vijf en Siebe van zeven. Alle Friese namen. En jouw kids Fee ook aparte namen?”
“Zo klaar Mila, kom schoenen en jas aan.”
Mila rent naar de kapstok en begint alles aan te trekken.
“Geef mij maar de handdoek, washandje Fee.”
Yvonne geeft het aan Bianca en staat nog met de natte kleren van Mila in de handen. “Is er een zak of zo?”
“O daar ligt een rol pedaalemmer zakken waar je het in kan doen. Dan bij Mila in haar mandje.” Als Bianca wilt weggaan ziet ze hoe Mila haar jas aantrekt. “Mila kom eens even.”
Mila kijkt haar aan met een glimlach, “ik zelf doen.”
“Ja je mag het zelf doen maar even beter aankleden. Kijk je t-shirt nog uit de broek en die riem zit ook niet zo lekker.”
Als Fee Mila al niet goed aankleedt, hoe loopt haar dochtertje er dan bij?

“Vera,” zegt een vrouw tegen Yvonne en steekt haar hand uit.
Ben jij niet erg jong? “Fee.”
Beide schudden de hand en houden de kinderen in de gaten.
“Heb begrepen dat je net bevallen bent Fee van een tweeling en ook nog een dochtertje hebt van drie. Alle drie meisjes. Tjonge dat zal wel pittig zijn maar wel leuk en gezellig bij jullie thuis.”
“Ja klopt, pittig zeker.”
“Ben wel benieuwd naar de foto’s en hoe heten ze?”  Marlies heeft Vera verteld hoe ze Fee vindt als juf en moeder. Vera wilde niet meteen van een mug een olifant maken en eerst Fee zelf zien en horen. Ze is zelf geen moeder ook geen juf. Maar wel hoog gevoelig en mensen snel kunnen doorzien en daardoor de echte persoon achter een naam te zien. Ook of ze liegen. “Fee?”
“O sorry, Roos, Rosalie en Anne.” Mijn nichtjes namen maar gebruiken.
Marlies kijkt naar Yvonne, “leuke namen. Anne is jullie drie jarige neem ik aan.”
“Ja Anne is de oudste.”
“Vond borstvoeding altijd lastig. Werkte ook toen onze dochter Nynke nog borstvoeding kreeg, moest flink kolven om voldoend te hebben. Mark mijn man en papa was toen ook thuis om Nynke voeding te geven. Denk dat het moeilijker voor jou is Fee met een tweeling?” Zegt Marlies opeens op een persoonlijke manier.
Wat is kolven nu weer? “Kolven zeker moeilijk. Vooral met twee ja en mijn man is ook thuis nu ja.”

“Maar welke pomp gebruik jij?”
Hoe moet ik dat nu weer weten. Ga vanavond maar eens verdiepen in vier maanden oude baby’s en voeding van hen. “Van Bol.com, merk weet ik niet zo uit mijn hoofd.”
Marlies kijkt naar Yvonne maar zegt niets ervan. Ze heeft zo haar gedachte.

Als het buitenspelen klaar is loopt Marlies automatisch naar de pleindeur. Yvonne en Vera blijven staan.
“Fee het is tijd.”
Yvonne kijkt haar aan en begrijpt even niet wat ze bedoelt. “Heb geen horloge.”
“Nee, we gaan naar binnen.”
“O ja natuurlijk.” Yvonne loopt naar Marlies en klapt in haar handen. Alle kinderen rennen gelijk naar haar toe en als een goed geoliede machine gaan ze twee aan twee staan. “We gaan naar binnen, groepjes van vijf. Schoenen en jas uit, daarna in de kring.”
Marlies kijkt naar Yvonne en het is niet zoals het altijd gaat. Ik moet haar een kans geven en eigen methode laten doen. “Fee, ga wel in de gang staan en ze kunnen hun schoenen en jas aanhouden.”
Vera gaat weg om ergens anders te helpen. Yvonne laat steeds vijf kinderen binnen en snapt niet waarom ze hun schoenen en jas moeten aanhouden. Als de laatste binnen is loopt Yvonne erachter aan en in de klas zitten alle kinderen vrolijk in de kring. Kijkend op de dag rooster ziet Yvonne dat de kinderen zo opgehaald worden voor de grote pauze. O daarom, die Marlies mag wel eens duidelijker wezen. Kijkend naar buiten staan er al ouders bij de pleinhek. Straks de ouders ontmoeten, dat wordt een ramp en hopelijk wordt ik niet herkend. Of weet iemand wie Fee is. Waar zal ze zijn eigenlijk? Na in haar handen te hebben geklapt zijn alle kinderen weer stil.
“Jullie ouders staan al klaar, zo weer om de vijf naar buiten en we beginnen bij deze jongeman.”
Marlies schud haar hoofd, als ik met haar zo moet werken!