(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier
Laden...kinderen rondom de koffietafel en ouders op de bank. Ze kijken tv naar Journaal. Later kleden de kinderen zich om in de woonkamer en gaan naar bed. De avond is vreemd want Afra heeft geen slaap. Toch is er een gevoel van, zo is mijn leven altijd al geweest. Als de ouders naar bed gaan heeft Afra nog steeds geen slaap. Net als eten en drinken lijkt ze het niet nodig te hebben.
De volgende dag breekt aan. Afra is de hele nacht opgebleven en het gevoel van, zo is mijn leven altijd al geweest, is sterker geworden. Afra kan het wel begrijpen. Een jas is een jas, een voorwerp die je warm en drooghoud verders niet. Een jas is levenloos en geen mens. Een mens met organen die voeding nodig heeft. Ze wordt in de middag aangetrokken door het meisje als ze met haar ouders en twee jongere broertjes naar het bos gaan. Het meisje heeft energie, net als haar broertjes, van een Duracell batterij. Rennen en klimmen, lekker uitleven. Voor Afra is het niet fijn als er zand tussen haar ritsen komt, het schuurt vreselijk! Ook zand in de jaszakken en eigenlijk overal. Nat wordt ze ook weer. De naden en rits staan weer op springen.Zweet doordringt de kleren van het meisje en vormen ook smerig nat ruikende plekjes onder de oksels. In een restaurant gaat het gezin wat eten en drinken. Afra wordt weer snel uitgetrokken en over een stoel gegooid! Ze ligt daar te wachten om gebruikt te worden. Afra voelt zich niet schoon, moddervlekken her en der en dan het zand!Weer bij thuis bij het gezin volgt weer het gewone ritme van hun leven. Voor Afra is het maar wachten en wachten om gebruikt te worden. Zondag blijft het gezin thuis, de kinderen lopen de hele in pyjama en spelen met hun speelgoed en de spelcomputer.
Maandag gaat het meisje die Imke heet naar school. Het is een andere school dan van Lieke, het zusje van Afra. Maar alles lijkt voor Afra of ze al jaren hier komt en de plek op de kapstok is een bekend plekje. In de middag gaan de kinderen gymmen. Maar, maar dat is onze gymzaal. Gaat er door Afra heen als het meisje uit de bus stapt die ze ernaartoe heeft gebracht. Binnen gaat de klas naar de andere kleedkamer. Nu wordt ik wakker. Als Imke met haar klas aan het gymmen is komt er inderdaad een meisje de kleedkamer binnen. Zie je nu wel, ik wordt zo wakker en dan wordt ik me eigen weer. Want het meisje is ze zelf als mens. Afra ziet haar eigen gemeen lachen, in de hand de broek en jas van Lieke. Haar eigen kijkt rond en dan loopt ze richting Afra. Zoals gebeurd wordt Afra en de broek van Imke van haakje gehaald. De jas en broek van Lieke gaan voor in de plaats. Gemeen lachend wordt bij Afra de rits dicht gedaan en haar eigen trekt deze hard open. Afra voelt de een stekende pijn aan de voorkant en het scheuren van een stiksel waarmee de rits aan de jas vastzit. Maar dan valt Afra! Ze ligt nu op de grond en haar eigen bukt om haar op te pakken, dan stoot ze hard haar hoofd tegen het bankje. Haar eigen vloekt en vloekt, wrijvend over haar hoofd. Even moet ze gaan zitten op de grond.
Nu val ik bewusteloosheid!
Maar dan staat haar eigen weer op. Wrijvend over het hoofd kijkt ze wat dromerig rond. Maar dan pakt ze Afra en de broek. Snel loopt ze naar de andere kleedkamer. Ze spuugt in Afra haar mouwen en ze wordt met de broek opgehangen bij Lieke haar spullen. Het duurt lang en Afra snapt niet waarom ze haar eigen nu niet is en nog steeds een jas. Als Lieke terugkomt kleed ze zich aan met de verkeerde broek en wordt Afra aangetrokken. Afra ruikt een bekende schone en frisse geur die van Lieke haar kleren afkomt. O mama zal weer boos zijn. Mompelt Lieke want ze ontdekt dat de rits kapot is. Zuchtend doet ze maar de knopen van de jas dicht en loopt naar buiten waar haar zus staat. Afra ziet haar eigen staan, lachend maar niets zegent wat ze gedaan heeft. Lieke zegt niets over de rits en zelfs als ze thuis zijn niet tegen hun moeder. Afra wordt netjes opgehangen op het derde haakje van links, het vaste plekje. Lang duurt het en later als hun moeder de gang in komt om naar de wc te gaan blijft ze staan. Ze kijkt rond en lijkt iets te zoeken maar dan gaat ze naar de wc. Als ze klaar is blijft ze weer in de gang staan en dan kijkt ze naar Afra. Die wordt gepakt en hun moeder bekijkt haar grondig. Een zucht klinkt en Afra wordt meegenomen naar binnen. Lieke wordt geroepen en ze krijgt een streng woordje, dat ze een verkeerde vieze jas heeft gepakt en niet haar eigen. Lieke kan alleen sorry mama zegen, de zoveelste keer. Afra wordt meegenomen en ze krijgt een kledinghanger door de mouwen. Nu hangt ze eenzaam in de bijkeuken. Zonder tijdsbesef blijft Afra hangen en hangen in de donkere bijkeuken.
Als hun moeder weer in de bijkeuken komt pakt ze Afra. Ze zucht diep en moppert over Lieke en dat het weer de zoveelste keer is. Dan ziet ze ook de kapotte rits. Afra wordt meegenomen en merkt dan pas dat het al de volgende dag is. Liggend op de eettafel ziet ze hoe hun een moeder een naaimachine pakt en een nieuwe rits in de verpakking. Afra snapt er niets van want ze was toch een verkeerde jas? Ze voelt hoe draadjes uit haar worden getrokken, een vreemd gevoel wat een beetje kriebelt. Na de rits te hebben verwijdert bekijkt hun moeder Afra. Ook zo vies mompelt ze. Het lijkt voor Afra of ze wordt gestoken door duizenden bijen als hun moeder een nieuwe rits in naait.
Als hun moeder klaar is wordt Afra weer meegenomen naar de bijkeuken. Daar wordt ze in een kussensloop gepropt. Ze voelt ergens anders in gepropt te worden met andere kleren. Dan een klik en een machine die aangaat. Water stroomt en dan voelt Afra dat ze beweegt.
Nee, nee zit toch niet in de wasmachine!