(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Geschreven naar een waargebeurd nieuwsbericht, meerdere delen zijn aangedikt en verzonnen.

Oma krijgt verkeerde baby mee van opvang

Het was dinsdagmiddag. Astrid komt gehaast aan bij de kinderopvang om haar dochtertje Femke van 12 maanden te brengen. Maar zoals altijd gehaast, want weer zal ze te laat komen op haar werk.
“Sorry, sorry.” Zegt ze tegen juf Annelies.

Die is het onderhand wel een beetje zat is dat de moeder haar dochtertje telkens dumpt. Want Astrid had zelfs geen tijd om de kleine uit te kleden met haar jasje. Snel een kus en dan is ze weer weg. Annelies doet het maar hoofdschuddend. Ze doet het jasje uit bij Femke. Die gaat samen met de losse spulletjes bij Femke haar jashaakje en mandje. Dan komt vestegingsmanager Isabelle erbij.
“Weer te laat, wilde haar deze papieren gegeven.” Verteld Isabelle “Is het weer zo gegaan?”

Annelies kijkt haar aan met een zucht. “Ja weer zoals altijd. Snap er niets van, je neemt toch tijd voor je kindje? Vooral nog zo jong in de leeftijd. Weet het, ze moet werken om rond te komen als alleenstaande ouder. Maar het is toch altijd weer werk waar ze het over hebt en dan ook haast.”

Dan gaat de deurbel met een moeder die haar dochtertje komt brengen. Annelies en Isabelle begroeten haar zoals altijd vriendelijk en anders dan Astrid neemt deze moeder alle tijd. Een praatje over haar dochtertje, thuis en ondertussen trekt haar dochtertje vol blijdschap en trots, dat ze zichzelf kan aankleden en uitkleden, haar jasje uit. Hele verhalen verteld ze erbij. Annelies, Isabelle en haar moeder lachen erom. Erna zelf ophangen bij haar haakje en losse spulletjes in het mandje. Als de moeder weg gaat loopt Isabelle naar haar kantoor.
Annelies staat ze met Femke nog in armen en Roos die net binnenkwam in de gang. Als ze lopen naar de groep komt juf Bea de gang in.

“Zal ik hem overnemen?” Vraagt ze?
Annelies kijkt haar aan, “overnemen?”
“Het jongetje in je armen. Joost toch en hij zal meegaan met zijn oma.?”
Annelies kijkt haar aan en dan naar Femke. “O ja natuurlijk.” Bea neemt Femke over en loopt dan naar de groep met Roos.

Dan gaat de deurbel, het is de oma. Die zal haar kleinkind Joost ophalen van 14 maanden.
“Wat een smal toetje heeft hij.” Zegt de oma verbaasd als ze Femke overneemt. “Hij lijkt ook afgevallen.”
Bea kijkt haar aan, “hij is toch ook ziek geweest?”
De oma heeft twijfels en kijkt naar Femke die aangekleed is met een spijkerbroekje en unisex grijze t-shirt. Femke lijkt op een jongetje met deze kleren aan. “Daar zal het vast aanliggen.”
“Wat ik heb begrepen de griep voor een paar weken.”
Femke zit vrolijk in de armen van de oma. Rondkijkend en heen en weer wurmen, de oma geeft haar de knuffel van Bas uit zijn mandje. “Ja klopt, kreeg er weinig van mee. Jullie kennen mijn dochter wel, oma mocht er niet mee bemoeien.”  Bea pakt Joost zijn jasje en schoentjes en trekt deze aan bij Femke.  “Heeft hij geen winterjas aan?”
“Nee, alleen dit zomerjasje.” Zegt Annelies en heeft niet door dat ze Femke juist heeft aangekleed.
De oma zucht, “mijn dochter ook altijd. Het is maar een dag zonnig en warm weer en ze heeft de zomer in haar hoofd. Hij is net ziek geweest en vandaag is het te fris voor een zomerjasje.”
Als de oma met Femke weg is gaat Annelies weer naar de groep. Geen een van de juffen heeft door dat Femke met de oma mee is en Joost nog op de groep is.

De oma gaat met Femke naar haar huis. Daar eten ze een broodje en wat drinken. Voor het wandelen verschoont de oma Femke maar ziet niet dat ze een meisje is. Zuchtend en haar dochter niet kunnen begrijpen trekt ze Femke een duidelijke donkerblauwe jongens winterjas aan. Die had ze nog liggen. Ook een mutsje op. Oma lacht want Femke kan zwemmen in het jasje maar altijd beter dan het zomerjasje. Samen met haar vriendin Helma wandelt oma met een vrolijke Femke hun rondje. Ook langs de diertjes. Bij de Hema drinken ze zoals altijd thee met een broodje. Femke natuurlijk de fles van Joost. Helma heeft ook niet in de gaten dat, in haar ogen Joost, geen jongetje is maar een meisje.

Drie uur is juf Annelies bezig met een jongetje aan het verschonen. He, dat is vreemd! Waarom heeft hij kleren aan van Joost. Wie is hij eigenlijk? “Isabelle, wie is dit jongetje? Weet het niet meer.”
Isabelle kijkt haar aan en naar Joost. Ze pakt een grote map waar alle kinderen instaan met foto. “Dit is Joost, kijk maar.”
Geschokt kijkt Annelies naar de foto en dan naar Joost. “Maar, maar die is toch opgehaald door zijn oma.”
Bea wordt bijgehaald en die schrikt ook behoorlijk. “Nee jij had Joost toch met zijn oma laten meegaan.”
“Nee, ik had Roos naar de groep gebracht. Jij nam…” Dan valt het kwartje bij Annelies. “O nu weet ik het. Femke werd gebracht en we hebben als kippen zonder kop haar meegegeven als Joost met zijn oma.”

Het telefoonnummer hebben ze niet van de oma.  Er breekt lichte paniek uit want het is alweer drie en half uur geleden. Gelukkig neemt de moeder op van Joost en geeft het nummer van haar moeder. Ze komt naar de kinderopvang, de vestegingsmanager belt naar de oma maar die neemt niet op. Lang staat Isabelle te wachten voor het huis van de oma.
“Nee!” Roept de oma verbaasd als ze thuis aankomt. “Hij een meisje, kan het niet geloven en schaam me diep dat ik mijn eigen kleinkind niet herkent heb.”

De ouders van beide baby’s hebben begripvol gereageerd. Ze waren vooral blij dat met de kinderen alles goed was. Allebei de kindjes blijven ook gewoon op de opvang dus dat zegt ook wel iets over het vertrouwen.”

Het voorgeval werd gemeld bij de GGD.