(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Broertje Joost en een afschuwelijke vondst

“Hier je zus.” Zegt Hans.
Het meisje pakt de telefoon aan en kijkt naar het beeldscherm. Een jongetje staat haar aan te kijken. “Hoi broertje.” Zegt het meisje maar vrolijk.
Joost het broertje van Ilse zit naar een meisje te kijken die zijn zus moet zijn. Gelukkig is de verbinding slecht en het beeld hierdoor haperend en onduidelijk. Joost ziet de grove kenmerken van zijn zus en ook herkent hij de bril. “Zus, ik mis je!”
“Ik jou ook, vindt je het leuk?”
Er is even een stilte bij Joost, de stem van zijn zus is anders en praat ook anders. “Jij anders?”
“Ik anders, nee ik ben niet anders en je zus Ilse.”
“Weet het niet.”
“Gekkie ben je zus, ga je lekker slapen en morgen bel ik weer oké.”
Joost kijkt naar het meisje en twijfels blijven. “Ik wil je zien.”
Het meisje zucht en had niet anders verwacht. “Je ziet mij nu toch? Kom lekker slapen, welterusten kleine broertje. Kusje.”
Na opgehangen te hebben kijkt Joost naar leidster Irma met een teleurstellend gezicht.
“Wat is er Joost?”
Joost haalt zijn schouders op, “weet niet. Mijn zus is anders en….’
“Hoezo je zus is anders Joost. De verbinding was ook niet goed zo ze zal anders klinken en misschien anders eruitzien. Ze zal vast je grote zus wezen. Over vijf dagen zie je haar weer.”
“Hoe dan?”
“Wij hebben tot donderdag zomerkamp, dan mag je tot zaterdag met hun zomerkamp meedraaien. Wel bij hun Bevers maar op hetzelfde kampterrein als je zus.”

Joost zijn twijfels blijven maar toch ook blij om even met zijn zus te hebben gepraat. Het meisje gaat liggen in de slaapzak van Ilse. Ze kan niet slapen van de zenuwen en ook dat ze aan Ilse moet denken. Die Joost wordt wel een probleem, heb een heel andere stem en weet niet hoe ze praat, Misschien wel met een dialect. Hopelijk wordt Ilse snel gevonden en dat het goed met haar gaat. Wel spannend om haar te zijn, zeven is niet leuk maar Nandini, Sara en andere meisjes zijn wel leuk, niet vervelend of echt bazig.

Dan ziet ze bij Roos een telefoon aangaan en Anneke wordt ook wakker. Ze kletsen zachtjes en staan dan op, ze lopen richting haar. Het meisje doet maar net als of ze slaapt. Beide maken foto’s van het meisje en lachen zachtjes. Wat zullen ze willen? Beide meiden gaan weer weg en gaan slapen.

Als het meisje wakker wordt zijn er ook al wat kinderen wakker. Ze heeft weinig kunnen slapen door de zenuwen en lopen piekeren hoe het met Ilse is. Een schuldig gevoel gaat door haar heen. Maar om alles eerlijk te zegen wilt ze niet. Want terug naar haar ouders zeker niet! Na aankleden krijgt ze weer druppels in de ogen, dit keer gaat het een stuk beter. Openen bij een vlagenmast vindt ze stom en bij het ontbijten mag ze weer geen vlees. Het meisje houd van blik botterhamworst. Erna volgen er activiteiten.
“He Ilse!” Roept Anneke die met Loes aankomt lopen. “We moeten je helpen met knoppen leggen.”
Het meisje kijkt beide aan en zou graag willen weten wat ze met de foto’s doen. “Alleen dat!”
“Het spijt ons en we willen weer vriendinnen worden. Al moeten we wel oppassen. We zaten te denken gisteravond, we hebben foto’s van je genomen. Maar verwijdert. Eigenlijk om je te pesten en voorschut te zetten op sociaal media. Hier een telefoon met internet.” Zegt Roos.
Als er een leiding komt verstopt het meisje snel de telefoon. “Lukt het meiden?” Vraagt Sebastiaan.
“Ja, we helpen Ilse met knopen.” Zegt Annelies.
Sebastiaan blijft kijken. “Je doet het goed Ilse.” En gaat dan weg.
“O hier tien euro ook. We hebben wat kinderen berooft hahahaha. Gaaf niet en ze gaan niets zegen.” Verteld Roos. “Maar hoe is bij de zevenjarige. Vast heel stom.”
Het meisje kijkt beide aan, “ja stom! Ze willen alleen maar dat ik in hun stomme vriendinnenboek schrijf. En die tijdschriften lezen over paarden. Stomme stinkdieren!”
“Hoe is het om Ilse te zijn?” Vraagt Anneke.
“Wat denk je. Zeven jaar is echt niet leuk, ze mag ook geen vlees. En krijg haar oogdruppels. Dan die stomme te kleine jas aan.”
De meiden moeten er wel een beetje om lachen.
“We gaan vanavond diep in nacht iets leuks doen. Doe je mee?” Vraagt Loes.
“Ja leuk.”
Anneke kijkt om zich heen. “We willen stiekem naar de jongens.”
Sara komt erbij met Nandini.
“Hoi, we moeten bij jullie.” Zegen beide te gelijk.
Het pionieren gaat verder en Anneke en Loes doen net als of weer ze het meisje niet leuk vinden als zevenjarige.

Margreet haar hond Boy uit. Die loopt los en snuffelt overal rond, opeens rent hij de bosjes in.
“Boy, Boy hier komen!” Roept Margreet en zie Boy niet meer. Snel loopt ze hem achterna. “Boy hier komen nu.” Dan begint Boy hard te blaffen en blijft staan op een plek. “Wat is er nu toch, vast weer een dode rat of vogel.” Margreet wordt wit als een laken als ze Ilse ziet liggen op de grond. Ilse is grauw van kleur maar leeft nog. De hele nacht heeft ze gevochten voor haar leven. Met trillende handen doet Margreet haar jas uit en legt deze over Ilse. “Het is goed meisje, alles komt goed.” Margreet roept om hulp want ze heeft geen telefoon bij zich. Als er een auto aankomt rent ze ernaartoe. Mark hoort het verhaal aan en belt meteen 112 voor een ambulance en politie. Uit zijn kofferbak pakt hij een EHBO-koffertje en rent naar Margreet toe. Een isolatiedeken doet hij over Ilse en daarna de jas van de vrouw. Margreet maakt de enkels en polsen los van Ilse, die vastzitten met schoenveters. Erna de zakdoekprop uit haar mond. Ilse schrikt wakker en kijkt beide aan met oogleden die als lood voelen. Minuten gaan voorbij als de politie als eerste aankomt. De zorg van Ilse gaat voor maar ook het verzamelen en behouden van bewijsmateriaal.

Als Ilse in de ambulance ligt en verzorgt wordt door de ambulance medewerkers is de politie nog bezig met het onderzoek. Want ze weten niet wie Ilse is en wat er heeft afgespeeld. Volgende de ambulance moet ze er al een lange tijd liggen. Een link met de Scoutinggroep is er niet, de opstapplaats was niet bij het Scoutingterrein, omdat daar geen plek was voor een bus. Er was gekozen voor een afgelegen rustige weg. Een naam van het meisje staat ook nergens in de kleren. Een traumahelikopter wordt er bijberoepen.