Mijn kamer is wit
De ruiten zijn beslagen
Daar wordt op de deur geklopt
Glimlachend treedt ze binnen
Ik vergeet voor even te denken aan het naderende einde van de wereld
Ze gaat zitten
De oprukkende kou is niet meer buiten te houden
, door Evigt Livt in gedichten | Jaargetijden, Persoonlijk
Mijn kamer is wit
De ruiten zijn beslagen
Daar wordt op de deur geklopt
Glimlachend treedt ze binnen
Ik vergeet voor even te denken aan het naderende einde van de wereld
Ze gaat zitten
De oprukkende kou is niet meer buiten te houden
"*" geeft vereiste velden aan