omfloerste blikken
ik zag
je slanke vingers
lieflijk kleuren
met een
kleine knip
kwamen geuren
een zachte
wind streelde
het vermoeide brein
je lachte
ogen zeiden nu
mag jij jezelf zijn
ik vloeide langs
omfloerste blikken in
het loslaten van ikke
het is geen trance
mijn zielen zijn op pad
lichaam houdt de wacht
in ultieme vrijheid
lach ik de wereld toe zonder
oordeel voelt dat goed
omdat ik alles deel
en eindelijk besef dat
alleen samen het geheel is
wil melker
22/05/2020