ย
het zoetzere roze
ย
ย
jij wist het aardse
als geen ander te
ontvluchten zonder
in verre luchten op
te lossen in de wind
ย
waar loslaten het
welgemeende credo
was van alle volgers
haakte jij je lusten
diep in het willige vlees
ย
striemde met de
zweep het zoetzere
roze dat in vochtig
rood dood of de
gladiolen wenste
ย
met superieure lach
bezag jij de taferelen
die in orgastisch delen
hun hoogtepunten
cultiveerden in korte tijd
ย
het hemelse kent
geen temporeel begrenzen
benijd door aardbewoners
die dat altijd wensen bij
lust en leven in evolutietijd
ย
ย
wil melker
04/01/2020
Een gaaf gedicht Wil. Zeer knap verwoord! Hartelijk liefs van Corry.*