hun vreemdheid
nee ik ben niet bang
aan jouw hand wil ik
verhalenlang blijven luisteren
jij licht altijd
de hemel op met je
schitterende blauwe ogen
nog adem je geen woord
maar in de verte is het
eerste wolkje opgedoken
jij schetst een landschap
waarin ik mij kan vinden
met tal van bekende dingen
zacht kabbelt je verhaal
naar nieuwe oorden met
tal van andere woorden
bomen ritselen nieuwe ruis
kleur en geur belanden in
totaal verschillende handen
hun vreemdheid
schrikt mij af maar
geruststellend blijft je lach
tot aan de open plek
waar de intens blauwe lucht
zich weer als hemel presenteert
wil melker
28/10/2019
Het was even wennen om het veranderende landschap met de hemelse blauwe lucht te mogen kennen! Een liefdevol samen zijn op ontdekkingsreis naar het ‘hemelse’.
Mooi geschreven Wil. Hartelijk liefs, Corry.*