(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

‘Hier kunt u eruit voor de stad.’ Zegt de buschauffeur vriendelijk. ‘Als u die straat doorloopt en aan het eind linksaf.’
‘Bedankt,’ zegt Vera en stapt met Nynke uit. Nynke houd de hand van Vera stevig vast en kijkt vaak naar haar, want ze vindt in haar ogen mama anders en niet alleen de haarkleur. ‘Eerst langs de pinautomaat.’
‘Mama mag ik drukken?’
‘Nee nu niet, straks in de winkel mag je betalen.’
‘Waarom?’
‘Niet zoveel vragen, kleine meisjes hoeven niet alles te weten.’ Maar 87,20 en het is het is nog niet einde van de maand. Heb nog eten en drinken, 80 maar eraf. ‘kom we gaan naar de Hema.’
‘Waarom mama?’ Maar Vera geeft geen antwoord terug. ‘Mama!’
‘Nynke niet zo zeuren, houd mama niet van.’
Nynke haar vrolijke gezicht verandert want ze merkt meer en meer dat Vera niet zoals haar moeder is. ‘Deze zijn in de aanbieding, wil je een mooie donkerroze of deze blauwe.’
‘Mama jij bent anders.’
Had niet anders verwacht dat ze het zal merken dat ik haar moeder niet ben. ‘Ja mama heeft andere haarkleur, bedoel je dat Nynke en welke wil je?’
‘Die!’
‘Kom jas uit kan ik even kijken welke maat je hebt.” Nynke staat met haar armen over elkaar heen en kijkt boos. “Nynke kom jas uit.” Maar ze blijft staan. “Wat heb je nu weer en mama wordt nu wel een beetje boos.” Vera lukt het niet om Nynke haar armen te laten zaken en de jas uit de te doen. Zuchtend pakt ze maar een maat en houd deze tegen de rug van Nynke. Deze zal vast passen. ‘We gaan betalen en dan een lekker broodje eten en wat drinken.’
Nynke zegt niets en loopt maar mee, bij een broodjeszaak gaan ze zitten.
‘Mama, waarom?’ Vraagt Nynke en neemt een kleine hap uit haar broodje.
‘Waarom, wat bedoel je?’
Nynke kijkt naar Vera, ‘mama hou van je.’
‘Dat is lief van je en sorry dat mama anders is.’
Als ze weer weg gaan pakt Vera de jas van Nynke en doet deze in de boodschappentas. Van de nieuwe jas haalt ze de labels eraf. Ze houd deze zo vast Nynke het aan kan trekken. ‘Mama mijn jas!’ Roept ze nu weer vrolijk en maakt zelfs een dansje.
Erna lopen ze naar de kapper.
‘Hoe mag de kleine meid geknipt worden?’ Vraagt de kapster vriendelijk.
Vera weet het niet en kijkt rond naar voorbeelden, maar geen een. ‘Kort en weet het niet precies.’
‘Ze heeft nu een staartje in, misschien leuker om korter te doen en haarclipjes.’
‘Prima.’  Zittend in een stoel met koffie wacht Vera tot Nynke klaar is. Ze kijkt naar de bankpas van Samantha, als het goed is kan ik contactloos betalen ermee. 

 Samantha zit nog huilend op de bank, Debby zit naast haar.
‘Toch wel eng dat je een onbekende tweeling hebt, misschien heb ik er ook een.’ Samantha blijft stil en houd een kussen stevig vast. ‘Misschien is je tweeling ook geschrokken toen ze jou zag, beetje nieuwsgierig geworden en per ongeluk in deze situatie gekomen. Maar je weet zeker dat je enig kind bent?’
Samantha kijkt haar aan, ‘ja. Kan het ook niet meer vragen en misschien..’
‘Heb een gevoel dat het goed komt, zal ik thee zetten?’

“Dank je,’ zegt Samantha en staat op. Ze loopt naar een boekenkast en haalt fotoboeken eruit. Ook een doos vol met losse foto’s. Als Debby terugkomt bladert Samantha er door heen, ‘misschien.. mijn moeder bewaarde alle foto’s niets ging er weg.’
Debby bekijkt ook de foto’s en kijkt dan verbaasd naar twee foto’s. ‘Hier kijk, denk 1 jaar oud was je. Maar als ik deze foto bekijk toen je 1 was zie ik verschillen. Hier ben je boller dan hier en ook iets roder.’
Samantha bekijkt de foto’s, ‘ja zie het nu ook en misschien is dit wel mijn tweeling zus. Maar als ik een zus heb waarom zijn we gescheiden van elkaar?’
‘Weet het niet en deze twee foto’s, heb je alles bekeken wat in deze doos zit?’
‘Heb een keer vluchtig doorgekeken maar dacht altijd dat ik het was. Mijn moeder heeft het ook niet verteld, ik heb dus een tweelingzus.’
Debby kijkt haar aan, ‘eng maar nu toch wel iets fijner te weten. Maar voor Nynke zal het dan ook verwarrend zijn.’
‘Ja die zal nu wel denken dat ze bij mij is, maar denk ook dat ze verschillen zal zien.  Ben nu niet meer zo bang..’

Na betaald te hebben met Samantha haar bankpas via contactloos betalen loopt Vera met Nynke door de winkelstraat. Ze is zenuwachtig want ze heeft nu wel een kind ontvoert.
‘Hoi Samantha en Nynke.’ Wordt er opeens geroepen door een vrouw. ‘Samantha!’ Roept de vrouw als Vera niet reageert.
‘O hoi!’ Zegt Vera maar en wilt liever doorlopen.
De vrouw kijkt beide vreemd aan, ‘herkende jullie bijna niet. Je oude kleur weer in en bij Nynke geen staartje. Hoe gaat het?’
‘Ja prima.’
‘Sorry dat ik het zeg maar er iets verandert aan je, zo anders dan afgelopen week. Bij de verjaardag van Bas.’
‘Alleen mijn haar kleur.’
‘Nee, iets anders. Je lijkt, hoe zal ik het zeggen een tweeling zus van Samantha. Maar die heeft ze niet.’
‘Zal niet weten, ben niet veranderd sinds….’
‘Mama anders!’ Roept Nynke opeens.
‘Ze reageert wegens dat ik een ander haarkleur heb.’
De vrouw kijkt Vera diep in de ogen aan, ‘zal mij wel vergissen. Maar heb je al besloten over donderdag, moet het echt weten.’
‘Nee nog niet.’
‘Jij bent Samantha niet, die had allang al besloten over donderdag. Wie ben jij?’