de kleine krul
ze keek me aan
ik voelde haar blik
zacht tastend
naar binnen gaan
in grijs blauw
beschreef zij de
subtiele horizonnen
van verre zeegezichten
toch herkende ik
in de kleine krul
van witte golven
haar aanstekelijke lach
die met zijn
zachte mantra een
delende eeuwigheid
aan het strand gaf
heb me totaal
opengesteld in het
ervaren van de warme
vloed van haar bloed
in samen stromen
schreven onze dromen
een werkelijkheid die
ons door de tijd werd benijd
wil melker
28/05/2020
Een liefdevolle observatie heel stemmingsvol aan de kust.
Een mooi gedicht Wil. Hartelijk liefs van Corry.*
Corry…ja de kust..het strand en de zee..
hebben alles wat wij van vroeger nog kennen..Ja heel vroeger..toen wij uit de zee…
aan land kwamen om dat leven te leren kennen..Dank voor je fijne reactie…en we gaan na het weekend weer even kijken…Pas goed op jezelf geniet..groet..wil