Afra snapt er niets van, als dit een droom is lig ik dan als mens bewusteloos op de grond? En als jas kan ik toch niet zien, horen en reuken? Afra ziet om zich heen en zelfs naar achteren. Het is op de lengte van de schouders. Geluiden hoort ze gewoon en ze ruikt zonder neus. Het meisje merkt niet dat ze een verkeerde jas aanheeft en loopt naast haar moeder. Ze trekt aan de jas capuchon touwtjes en haar handen in de jaszakken. Afra ruikt een smerige zure geur die van de kleren afkomt. Het is zal wel combinatie zijn van zweet, wasmiddel en andere smerigheden denkt ze. Hoe ze zelf ruikt weet ze niet.
Bij een fiets klimt het meisjes in een fietsstoel, riemen gaan strak om. Afra voelt de riemen schuren tegen haar roze polyester buitenkant. Haar zusjes heeft een roze 3 -1 jas, maar de vest die heeft ze allang kwijtgeraakt. Hun moeder was er boos over! Afra weet het niet meer, ze voelt zich zo dubbel. Koud en nat van buiten, warm en droog vanbinnen. Een vreemd nattig gevoel als er regendruppels door de polyester buitenkant komt en op de stoffen binnenkant van de mouwen. Waarom moest onze moeder nu deze goedkope jas kopen? Aangekomen bij het huis van het meisje wordt Afra haastig uitgetrokken en bijna springt weer de naad onder de rechteroksel. Ze wordt op een stapel kleren gegooid op de trap. Als het meisje weg is kijkt Afra rond. De hal is rommelig en vol met spullen, kleren, jassen en schoenen, het lijkt wel verbouwd te worden want op de muren zit geen behang of verf, het plafond is eruit, geen vloerbedekking ook niet op de trap, deuren en kozijnen hebben een likje verf nodig. Een bekende geur ruikt Afra. Een tijdje gaat voorbij, dan komt de moeder de gang in. Ze lijkt te zuchten en pakt Afra, die wordt bekeken. Afra hoopt dat de moeder nu ziet dat een verkeerde jas is. Want hun moeder had een wit lintje bij de naamlabel genaaid. Zodat haar zusje weet dat dit haar jas is. Waarom geen naam erin gezet? Maar Afra wordt meegenomen naar de huiskamer, haar mouwen worden binnenste buiten gekeerd en over een schoenenrek gehangen bij een donkerblauwe jongensjas. Een schoenenrek in de huiskamer bij de bank? De schoenen ruiken niet fris, muffig en naar zweetvoeten.
De huiskamer is rommelig en ook vol met spullen, maar meer opgeruimd. De muren zijn kaal met her en der en een stukje behang, op de vloer donkerbruin laminaat. De inrichting is met licht eiken kasten en een grote rode hoekbank midden in de kamer. Een grote koffietafel ervoor die vol staat met gebruikte bekers en borden, speelgoed en ander zooi. Daarvoor een grote platte tv. Links en rechts ervan twee grote kasten die vol staan met dvd’s, cd’s, glazen, borden, boeken en zelfs een hele plank vol met papier. Achter de bank staat een eettafel met vier stoelen en een kinderstoeltje. Ook die staat vol met spullen. Links in een hoekje kan Afra net een tekenezel zien waarop getekend is. Maar op de muur is ook getekend. Afra moet er om lachen. Een kleine kast ernaast staat vol met boeken en speelgoed. De keuken ziet Afra niet, maar zal vast ergens rechts van de eettafel zijn want daar is een opening. Dan merkt ze op dat de vloer niet schoon is, overal spullen en speelgoed ook onder de bank. In de hoekjes is het vies. Het meisje zet een bord en beker op de bank. Als ze zit eet ze haar boterham op. Haar moeder komt erbij zitten en zet de tv aan, alleen muziek. Ze praten over de schooldag van het meisje en de gymles. Dan schrikt Afra, de moeder steekt een sigaret op en rookt gewoon waar haar dochter bij is! Haar eerste sigaret is al snel op en ze steekt erna nog een aan. Een man komt binnen met een ouder meisje, een jongetje die even oud lijkt als het meisje en een jongetje waarvan Afra denkt een jaar. Het oudere meisje gaat later op de bank zitten met ook eten en drinken. Ze heeft oordopjes in en plugt een telefoonoplader kabel in haar telefoon. Haar volle aandacht gaat naar het telefoonscherm. Het jongetje gaat zitten op een krukje aan de koffietafel, hij krijgt ook een boterham en drinken. De moeder gaat met het kleinste jongetje weg, vast naar boven denkt Afra. Haar sigaret heeft ze uitgedrukt in een asbak op de koffietafel die al vol zit met een bergje. De vader loopt heen en weer, steekt ook een sigaret op en gaat aan de koffietafel zitten. Hij opent een laptop en geeft geen aandacht aan de kinderen.
Afra vindt het maar een vreemd gezin. Zo anders dan bij haar. Eten en drinken op de bank, nee dat zal echt niet gebeuren bij hen. Roken dat doen haar ouders niet. Rokende visite gaat naar buiten. Bij thuiskomst is het ook een broodje eten en wat drinken. Maar netjes zittend aan de eettafel. Het zal er ook netter en schoner zijn in de woonkamer. Al blijft het een huis waar kinderen wonen. Als de moeder begint te koken hangt Afra met de jongensjas nog over de schoenenrek. Ze voelt zich wel droger. Haar mouwen zijn weer omgedraaid. Het meisje zit met haar broer computerspelletjes aan het doen met de grootste lol. Het is via een Xbox en de tv. De oudere zus zit nog steeds te luisteren naar muziek en naar het beeldscherm kijken. Vast Instagram en Snapchat denkt Afra. Het kleine broertje kruipt heen en weer met speelgoed over de vieze vloer. De vader zit nog aan de eettafel achter een laptop. Afra zal nu trek hebben maar als jas heeft ze geen honger of dorst. Het is een vreemd gevoel maar toch of het altijd al zo is geweest. Als de moeder de woonkamer in komt zegt ze tegen het meisje haar broek uit te trekken. Het meisje luistert niet. Streng zegt de moeder weer haar broek uit te doen, het meisje zucht en doet het maar. Afra wordt gepakt en over de benen van het meisje gelegd. Heb je geen deken? Bij Afra thuis hebben ze altijd twee fleecedekens bij de bank liggen hiervoor. Afra vindt het niet fijn als het meisje haar gebruikt als deken. Een vieze onderbroek geur ruikt ze ook! Bah, dit meisje mag zeker een schone onderbroek, vast erin gescheten en geplast. Het eten gaat niet aan de eettafel, de kinderen krijgen hun bord op schoot zittend op de bank. Afra voelt de warme onderkant van bord branden op haar polyesterbuitenkant. Het jongste broertje zit in een kinderstoel. De ouders schuiven twee eetstoelen bij de bank en gaan daar zitten. Op de tv wordt er journaal gekeken.
Afra bedenkt nu iets, normaal eten ze om vijf uur. Dan hoort ze op de tv dat het zeven uur is! Wat eten ze laat. Naast dat ze geen honger en dorst heeft merkt Afra dat ze niet moe is. Wat vreemd om een jas te zijn.
Leuk, Sanne. Haha, inderdaad! Wat vreemd om een jas te zijn.
ik vond het een goed verhaal met veel details erin waardoor je er een goed beeld bij kreeg