(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Vervolg op “De man, die eigenlijk niet mag bestaan: Ben”.

2023: Mijn meest aandachtige lezers zijn twee overijverige dienaren van de wet. Medewerkers van het OM en de politie gaan met de vlooienkam door mijn teksten heen. Ouwe koek wat ik hier vertel, maar ik heb deze terugblik nodig als aanloopje naar het volgende:

In “De man die eigenlijk niet mag bestaan: Ben” naderden wij het meest intrigerende onderdeel van wat die twee crime fighters van Justitie in de gordijnen had gejaagd. Die teksten moeten nogal heftig zijn geweest. Anders dwing je (in 2012) mij niet om ze te verwijderen! Gek genoeg schijnen ze inmiddels geen haast te hebben met de tegen mij gedane aangifte.

De lezer, die nu kersvers hier binnenvalt zal het duizelen. Want waar heeft die harrem het over? Een A4’tje is niet genoeg om het chaotische paniekgedrag van die opsporingsdiensten te beschrijven. Links en rechts hintte ik op websites met meer informatie. En anders moet u wachten op de nog uit te komen musical “Ben”.

Al die opwinding betreft luchtige anekdotes. Waarschijnlijk schadelijk voor een lezer zonder een greintje gevoel voor humor. Mogelijk meende een gefrustreerde lezeres zich in mijn teksten te herkennen. Daarvoor heb ik alle begrip. Zelf kijk ik namelijk nooit in de (geïllustreerde) Kamasutra. Bang dat ik mijzelf denk terug te zien in afgebeelde acrobatische poses met lenige kronkeldames. Hetzelfde geldt voor de Playboy.

Het ging vaak over (in woke-taal) twee “anders georiënteerde” vrouwen. Voor de wokers onder de lezers: “mensen met een baarmoeder met wederzijdse aantrekkingskracht”. Dit zogenaamd deugdzame gegoochel met woorden nu anders geformuleerd:

Twee potten dus, fanatieke lesbo’s, bedachten een geniale truc om gratis aan menselijk zaad te komen in een wanhopige poging om eindelijk zwanger te worden. Laten we hen Katlien en Ankie noemen. Zo heten ze niet en wie weet bestaan ze niet eens. In de context van dit verhaal verdienen zij onze sympathie. Wat was er gebeurd?

Vruchteloze bezoekjes aan fertiliteitsklinieken hadden hen duizenden guldens gekost zonder dat het zwangerschap opleverde. Ze weken daarom uit naar alternatieven. Een dronkenlap van straat oppikken was goedkoper, maar daar viel niet veel actie van te verwachten. Nuchtere mannen op straat kwamen echter evenmin tot de gewenste daden. Daar is een gênante verklaring voor. Mensen mag je niet op hun uiterlijk beoordelen, maar je kunt er niet omheen dat Katlien en Ankie bij mannen niet de knopen van hun broek lieten springen.

Nog een alternatief: bij pisbakken rondhangende – doorgaans niet al te kieskeurige geilaards – die haastig naar huis renden zodra de dames daar opdoken. Onze dames waren wat Fransen zo vriendelijk noemen “un remède contre l’amour”, een middel tegen de liefde. Voor de wokers: Katlien en Ankie zijn helemaal niet lelijk, maar anders aantrekkelijk. De een was leuk op een lang-dunne manier. De ander zag er best aardig uit op een dikkeprop manier.

Een foto nemen van een dunne sliert en een vlezige skippybal is makkelijker, dan omzichtig beschrijven. Wat is het toch, dat woorden harder aankomen, dan zo’n k*tfoto? Smakelijk of onsmakelijk, dit is realistische verslaggeving. OM-gleuf Rietje en Speursnoet Jostie stoorden zich aan de weergave van de harde realiteit van het echte leven. Broekrok en pantalon zullen van ontzetting wel afzakken als dit verhaal zo verder gaat:

Uiteindelijk weken onze twee dames uit naar homosuele manspersonen in hun netwerk, dat voornamelijk uit homose mensen bestond. (Ik haal nu mijn buurtgenoot Ahmed aan, die het Nederlands verrijkt met zulke woorden). Het vriendenstel waarmee ze erg dik waren bedankte voor de eer. En dan te bedenken, dat solidariteit voor homose mensen zo belangrijk is.

U voelt ‘m al aankomen: dit is het moment dat als reddende engel Ben ten tonele verschijnt. Hoe ze aan hem gekomen zijn is niet duidelijk. Wat de pers in het aflopende jaar 2023 zo gretig schreef over in de marge klussende seriezaaddonoren is eveneens van toepassing op Ben. Weliswaar haalde hij de voorpagina’s niet, zoals ene Leon en die onvergetelijke Jonathan. Goed voor respectievelijk 80 en 550+ zwangerschappen.

Aan die onbekendheid kwam lang geleden een einde toen ik Ben in diverse anekdotes opvoerde. Speelse situaties, geen dijenkletsers maar grimlachjes. Verhalen om over te ginnegrappen. (Sorry voor Ahmeds taalglibbers). Onder invloed van chronisch humortekort zijn ze door Justitie weggecensureerd. Terug naar Ben:

Mijn eerste indruk van Ben was: een weggelopen tuinkabouter. Een zuurkoolbaard; geen snor. Onbenullige uitstraling. Precies wat Katlien en Ankie in gedachten hadden. Een manipuleerbare kobold paste goed in hun plan, dat qua simpelheid geniaal was te noemen: hun draaiboek kwam neer op zaad binnenhalen en de verpakking er omheen afvoeren.

Dat wordt later uitgelegd.

In mijn anekdotes was het personage Ben vermoedelijk de spil waaromheen de aanklacht tegen mij draaide. Feit is dat waar Ben opduikt daar de meest idiote gebeurtenissen plaatsvonden. Maar was hij de oorzaak of een ongelukkige bijstander? Mijn rol? Ik stond erbij en keek er naar. En ik schreef over toestanden, die ik nooit zou kunnen verzinnen.

Zo was het een complete verrassing voor mij dat die opgeklopte OM-troela het minder geslaagde product bleek te zijn van Bens spermaoffensief in 1987. Ben heeft net als de zaaier uit de Bijbel (Mattheüs13, Nieuwe Testament) met gulle hand kwistig zaad rondgestrooid. Sommige van deze zaadjes kwamen op een benard plekje terecht. Daar groeiden ze uit tot giftige planten.

Meer tuin-advies volgt…

Info:
Voor meer content: zie mijn account.
In mijn profiel staan verwijzingen naar broekscheurende vertellingen.
Voor wie een sterke maag heeft.