Uiteengespat,
als een gevulde verfballon,
waarin met een naald gestoken is.
Overal vlekken en druppels,
van desillusies en opgekropte frustraties.
En het is aan jezelf, om de chaos op te ruimen,
die je veroorzaakt hebt, maar het was ergens goed voor.
Je gevoelens hebben een uitweg gevonden, ze zijn geuit.
Aan jou de taak om je emoties in balans te houden,
om dingen onder ogen te zien, en te relativeren,
zodat de ballon niet te vol wordt, en niet zo heftig uiteenspatten zal.
Aan jou de taak, om steun te zoeken bij mensen, zodat je niet het
gevoel zult hebben hier alleen in te staan. Je zult zien dat je ballast,
de ballon, niet zo zwaar zal zijn. Dat je ermee leven kan, dat gevoelens
zijn om te worden geuit.
Schaam je nooit voor je verdriet,
schaam je nooit voor je tranen, want het geeft
alleen maar aan dat je menselijk bent. Je leert
hiervan en gaat weer verder, wees zuinig op je hart en ziel.
Zodat de ballon niet opnieuw uiteen hoeft te spatten, het
hoeft niet meer te gebeuren en de chaos zal er niet zijn.
Het zal je leven mooier kleuren.
Goed advies! Dit ga ik onthouden.
Dank je wel Femkeeee