Want ik werd er te sloom van. En zowaar ik een betere positie bezet, zijnde de
Hagal Diar/ Fnienka zo men ooit wilde, van Ianrengedabi, kan ik het mij het niet permitteren en ik kon het mij toch permitteren, maar dat was een kat in de leeszak gewoon. “Het is vol van schatten hier, natuurlijk.” Jaaaaaa….. hup 1,2,3, want zowaar je overgaat tot letterkeuze met het hoofd is de kleur rood, en dat dat zich als eerste vervangt, is het geen vleesje waard, ook al sta je er om bekend. Het betreft het inwendige. En ze keek verkookt. Een ietswat al te kleinzerige landje met name, vanwege koude temperatuur, 144 jaar oud te zijn geworden. Slotsom? 144 plus hup 1,2,3……,/= gaddermaranstan! Hoofdstad Ianrengedabi. En nu zijn ze daar boos dat dat in Nederland, “Holland” Nota Bene.
“Lief rotsblokje.”
Ik was begonnen met een van je andere bijzondere schrijfsels. Moeilijk er iets van te vinden; moet eerst van de verbazing bekomen. Maar het zegt wel wat dat ik vervolgens naar je andere wrochtsels ben uitgeweken. En nog een keer. Conclusie: ik weet niet goed wat ik ervan zou moeten vinden, maar je verstaat de kunst om intrigerende tekst te maken. Bovendien wordt er al veel te veel ergens van wat gevonden in de wereld. Wel moet ik mijn inwendige tolk wat bijregelen om je tekst voor mij begrijpelijk aan te passen. Het heeft wel iets. Veel ietsen zelfs. Mij… Lees verder »
(Moeilijk er iets van te vinden….) Ach,ja, ik was blij en zo. Of minder happy. Het zijn meestal stemmingen, Vaak afspiegelingen daarvan. Veel reacties krijg ik hier op Propublishing niet. Ik zal je profiel even inkijken. En als je toch bezig bent….Misschien kun(t) je/u eens even inzien, bekijken wat het meeste aanslaat voor de lezers? Ach, er komen nog meer uit mijn tekstentrommeltjes, maar eigenlijk schrijf ik liefst een leuk verhaal, dat een tikje verfilmd zou kunnen worden. Maar die houding wordt nog maar als te veel overruled door mijn stemming, die soms waarschijnlijk soms voortkomen uit een minderwaardigheidsgevoel, weer… Lees verder »