(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

‘Goedemiddag, ben Sonja van Marktplaats en kwam voor de kleding.’ 

Lina kijkt naar de vrouw die vertrouwelijk overkomt, ‘ja klopt en heb ze hier liggen.’
Als ze de kleren wil pakken van de trap klinkt er opeens een doffe knal.

‘Snel de deur dicht!’ Roept een andere vrouw die zich naar binnen werkt. ‘Verdomme, waarom moest je zo hard slaan. Ze bloed ook nog.’

‘Sorry hoor!’ Snauwt Sonja. ‘Hopelijk hebben de buren niets door en het was mijn eerste keer.’

De andere vrouw kijkt haar boos aan, ‘waarom denk je dat ik dit huis heb gekozen. Nou trek haar de wc in en snel een beetje, polsen en enkels vast. Hier tape voor haar mond.’ Anaïs die de naam Sonja gebruikte op Marktplaats zucht en doet het maar. Adaya houd haar in de gaten, ‘stevige knoppen en dubbel doen. Ga alvast rondkijken in huis voor de spullen.’

Als Anaïs klaar is gaat ze de woonkamer in, Adaya is daar ook bezig. 

‘O kijk wat lief haar dochtertje,’ roept Anaïs en loopt naar het eenjarige dochtertje Olivia van Lina. Ze tilt haar op en merkt dat ze onrustig is door alles, ‘ja wat ben je lief en niets aan de hand met je moeder.’

‘Anaïs leg die stronthoop terug en help mij!’ Snauwt Adaya, ‘opschieten.’

Dan begint Olivia opeens te huilen, ‘doe eens rustig en kijk eens wat je doet.’

Adaya trekt Olivia uit de armen van Anaïs en legt haar terug in de box. ‘Opschieten!’ 

Als ze naar boven gaat tilt Anaïs de kleine meid weer uit de box, ‘stil maar. Kijk je speen en knuffel, ja alles is goed.’ Maar Olivia blijft onrustig en huilen. ‘Kom, kom wat een traantjes. Wacht eens even, volle luier. Dan moeten we die maar schoonmaken en mama heeft vast alles boven.’

‘Wat heb ik nu gezegd, doe die stronthoop terug en helpen met de zware spullen. Moet ik nu alles duizend keer herhalen!’

Anaïs kijkt haar aan, ‘doe eens rustig en ze heeft een volle luier. Weet jij hoe deze schoon maakt.’

‘Nee!’ Snauwt Adaya en gaat verder. 

‘Hier je kamertje en wat leuk ingericht, kijk vrolijke kleurtjes op de muur en diertjes. Eens kijken op Youtube om je luier te verschonen.’

Adaya raakt meer en meer gefrustreerd en loopt boos naar Anaïs. ‘Stoppen nu! Je luistert naar mij anders weet je wel wat er gaat gebeuren.’ Ze grijpt Olivia van de verschoonkussen en legt haar hard in haar bedje, dan pakt ze de telefoon van Anaïs en gooit deze tegen de muur. Olivia huilt en huilt.

Anaïs geeft Adaya een duwt en wilt Olivia pakken, Adaya slaat met haar vlakke hand in haar gezicht. ‘Stoppen nu! Denk je dat ik niets kan doen bij je dochtertje, een belletje en je dochtertje is er geweest. Nu zorg dat die stronthoop stopt met huilen en mij helpen.’

Anaïs huilt en wrijft over de pijnlijke plek in haar gezicht, ze zegt niets meer en haalt Olivia uit haar bedje. Na uitkleden en goed kijkend hoe de luier zit, weet ze met wat frommelen de kleine meid te verschonen die nog huilt en onrustig is. Na aankleden tilt Anaïs de kleine meid op en probeert haar te troosten door over het ruggetje te wrijven. Als het niet lukt loopt ze naar de slaapkamer van de moeder waar ze een gebruikt t-shirt over haar schouder legt en dan de kleine meid er tegenaan. Olivia lijkt weer wat rustiger te worden,

‘Kijk eens aan en ja je herkent mama’s geuren niet. Zo lekker en vertrouwd.’

Adaya heeft inmiddels vele kostbare spullen in de beneden gang gedaan. ‘Dan roept ze Anaïs die met Olivia naar beneden komt. ‘Oke, ik neem een deel mee en jij later het andere deel. In de keuken staan nog wat dingen en de garage. Laat die stronthoop hier bij haar moeder.’

Anaïs zegt niets en knikt maar ja. Als Adaya weg is kijkt Anaïs rond en zucht, dan gaat ze met Olivia op de bank zitten. 

‘Mooi huis en zo zal ik het ook inrichten.’ Anaïs loopt later naar de slaapkamer van Lina en pakt wat gebruikt kleren uit de wasmand. Na Olivia op het bed te hebben gelegd kleed ze zich om ermee. ‘Zo net als je moeder een staart in en lijk wel een beetje op haar in het gezicht.’ Erna tilt ze Olivia weer op en gaat naar beneden waar ze thee zet  en iets voor Olivia die ze in haar kinderstoeltje zet. Even kijken of mijn telefoon het nog doet. Ja gelukkig, o Olivia je krijgt altijd nu een bakje yoghurt jammie.’ 

Zittend aan de eettafel helpt ze Olivia met haar yoghurt, ‘dat vindt je wel lekker niet en je bent nu wel zo lief en rustig. Mama’s kleine meid.’

Anaïs kijkt rond erna met Olivia op haar speelkleed, foto’s van de kleine meid en samen met haar moeder. Ze voelt zich meer en meer thuis en besluit een nacht te slapen hier en morgen pas naar Adaya te gaan. Of het haar huis is ruimt ze op en houd zich ook bezig met Olivia, zoals haar moeder liet zien op facebook aan foto’s. Dan schrikt ze van de deurbel.

‘Goedemiddag, Annika van kinderopvang ‘Bergje. Zal langskomen voor een nagesprek betreffende afgelopen woensdag, u bent toch Lina de moeder van Olivia?’

Anaïs kijkt haar aan en twijfelt, ‘ja klopt kom binnen.’ Als de vrouw naar de woonkamer loopt kijkt Anaïs in de wc, gelukkig die is nog bewusteloos. Beide lopen naar de woonkamer en de vrouw kijkt meteen goed rond. ‘Zullen we aan de eettafel zitten.’

‘Ja prima,’ de vrouw doet haar jas uit en gaat zitten. Uit een grote tas haalt ze een map. ‘Even opzoeken en de wijkagent komt zo.’

Met trillende handen en benen blijft Anaïs staan. ‘De wijkagent?’

‘Ja Bert van Kampen, u weet er toch van?’

Anaïs trilt meer en meer, ze kan geen woorden meer vinden…