Samenvatting
Het Naakte Brein (een Vernesiaanse fantasie)
Gegarandeerde wereldvrede, einde aan de wapenwedloop, geen onwaarheden meer, minimale criminaliteit, geen verkrachtingen of pedofiele aanranding, elkaar echt kennen, echte liefde, en ook jezelf ten diepste leren kennen, eerlijke handel en transparante politiek en nog veel meer. Dat wordt mogelijk door een ontdekking van een Boeddhistische monnik.
Hiresh is een monnik die veel mediteert. Hij is lid van een zeer arme monnikengemeenschap in een achteraf gelegen tempel in India. Hij komt een boek tegen over mediteren van een ex-monnik, een Amerikaan, die ook veel kennis had van hypnose. Meditatieve en hypnotische trance liggen dicht bij elkaar. Hij is gefascineerd door een zin in het boek: “In the deepest meditation trance, it sometimes happens to experience a strange different receptive reality for nature.” Hiresh streeft naar “Verlichting” en wellicht is dit Verlichting of daar dichtbij. Daarom wil Hiresh ook opgeleid worden door dezelfde professor als de ex-monnik. Hij krijgt een opleiding in San Franscisco in hypnosetechnieken. Een jaar later ontmoet hij toevallig Maria, een Nederlandse psycholoog, op een hypnotherapieworkshop in Austin, Amerika, waar wereldberoemde hypnotherapeuten hun technieken demonstreren. Hiresh vertelt aan Maria dat hij ontdekt heeft dat hij door meditatie te verbinden aan zelfhypnose, hij via de trance in een metatoestand kan komen, een aparte werkelijkheid, waarin hij rechtstreeks signalen ontvangt van anderen op mentaal meta-niveau. Maria, die universitair docent is aan de Radboud universiteit, is heel enthousiast en samen komen ze op het idee deze vaardigheid verder te ontwikkelen. Het zou een fantastisch hulpmiddel zijn voor hulpverleners, die daarmee hun cliënten veel beter begrijpen en daardoor ook beter kunnen helpen. Maria vraagt de universiteit om hen de gelegenheid te geven, om deze vaardigheid te trainen aan een experimentgroep, om te bezien of dit een ondersteunend bijvak zou kunnen worden aan de faculteit Sociale Wetenschappen .
Het experiment gaat door en de experimentgroepsleden worden getraind door Hiresh en Maria. Het lukt alle groepsleden tenslotte om met elkaar op mentaal niveau te communiceren. Maar dan, als de groep bijna helemaal volleerd is, dan blijkt er een onvoorzien probleem op te duiken. De continue besprekingssessies met elkaar over hoe het zou zijn als iedereen in de samenleving deze vaardigheid zou beheersen, leert hen dat er zeer grote voordelen zijn bij het mentaal kunnen communiceren, maar ook dat het zeer gevaarlijk kan zijn. Men weet dan namelijk alles van elkaar. Er zijn geen geheimen meer mogelijk. Dan blijkt dat dit een zeer groot gevolg heeft voor, niet alleen deze experimentgroep, maar nu al voor alle andere mensen in hun omgeving. En plotseling dringt ook het besef door dat er geen weg meer terug is. De 32 mentaal vaardige communiceerders kunnen namelijk alle gedachten en gevoelens kennen van alle mensen in hun omgeving en dat heeft vergaande, vooral ook ethische, consequenties. De rector magnificus wordt erbij gehaald en in allerijl wordt het experiment gestopt vanwege onder andere de privacywetgeving en de ethische impact. Inmiddels is ook duidelijk geworden dat dit een zeer krachtig instrument is, dat op politiek niveau, maar vooral op wereldpolitiek niveau zeer nuttig is. Daarom wordt de premier van Nederland ingelicht door de rector magnificus van de Radboud universiteit. Daarna vindt de coördinator inlichtingen en veiligheidsdiensten , de AIVD, Buitenlandse Zaken en Defensie dat onze diplomaten, voor verbetering van onze veiligheid, deze vaardigheid ook zouden moeten hebben. En dat belangrijke maatschappelijke functionarissen in Nederland ook getraind zouden moeten worden. Alles onder strikte geheimhouding. Door de latere daaropvolgende landelijke training van sleutelfunctionarissen in de samenleving in de vaardigheid mentaal te communiceren ontstaan grote veranderingen in de samenleving. Daardoor kan de geheimhouding niet worden volgehouden, want de geruchten gaan al snel rond. Een journalist vraagt een interview aan een minister. De minister en de premier beseffen dat nee zeggen geen optie is, want dan wordt er toch doorgegraven, dus wordt het interview toegestaan, maar onder embargo, tot de journalist te horen krijgt dat gepubliceerd mag worden. De regering beseft ook dat nu haast moet worden gemaakt om de belangrijkste bondgenoten van Nederland in te lichten, voordat zij via andere kanalen achter de vaardigheden van de Nederlandse diplomaten zouden komen. Daarna wordt de training gegeven aan diplomaten van alle NAVO- en EU-landen . De geheimhouding is opgeheven. Tussen de experimentgroepsleden spelen zich al vanaf het begin van de training in de experimentgroep ook allerlei spannende relationele zaken af, met liefde en heftige erotiek. Later zijn er ontwikkelingen op het gebied van de psychologische hulpverlening en sfeerbeschrijvingen, en een aantal interessante belevingen van de hoofdpersonen. Het verhaal komt tot een climax als de internationale spanningen oplopen tussen de traditionele internationale tegenstanders en vragen gesteld worden in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Beschuldigingen van spionage door westerse landen, maar die kunnen niet worden bewezen. De Russen, China en Noord-Korea zetten een val op, waar helaas de minister van Buitenlandse Zaken van Italië intrapt. Dan weten het Oostblok, China en N-Korea dat er een geheim hightech spionagemiddel moet zijn. Uiteindelijk besluiten de westerse mogendheden dat het tijd wordt om hun tegenstanders van hetzelfde instrument te voorzien, zodat alle wederzijdse intenties en plannen over en weer altijd geweten kunnen worden en daarom elke eventuele dreiging in een vroegtijdig stadium geweten wordt. Dan kan het niet anders dan dat het vroegere wantrouwen tussen de grootmachten verandert in wederzijdse zekerheid en tenslotte vertrouwen. In een extra algemene vergadering van de Verenigde Naties worden dan alle andere landen op de hoogte gesteld door de ontdekkers van dit instrument, Hiresh Iravathi en Maria Visser. Beloofd wordt dat iedere natie dit instrument zal krijgen. Oneerlijkheid is dan onmogelijk geworden, men kan elkaar ook niet meer verrassen. Daarmee is een wapenwedloop zinloos geworden. Verschijnselen als terrorisme en I.S. met de afschuwelijke onthoofdingen zijn niet meer mogelijk. Een onvermijdelijke vrede is het gevolg. Ook op de gewone samenleving is de impact gigantisch. Alles kan worden geweten. Dus alleen competente leiders worden nog geaccepteerd, criminaliteit is vrijwel onmogelijk, verkrachting, pedofiele aanranding, oplichting, anonieme bedreigingen, grooming, spoofing, enzovoort. Dit alles is niet meer aan de orde, want het potentiële slachtoffer kent altijd op tijd de gevoelens en intenties van een potentiële dader. We kennen al onze diepste gevoelens, veinzen is onmogelijk, alle seksuele gevoelens en andere aandriften kunnen worden gekend en daardoor worden we helemaal vrij, want door het vele voorkomen van dezelfde gevoelens en eigenschappen valt schaamte weg. Kortom we hebben een naakt brein, maar we worden ten diepste mens met en door elkaar, want schaamte verdwijnt waar de meeste mensen met hetzelfde behept zijn. Poepen, plassen, masturberen, coïteren en verlangens naar bijvoorbeeld iemand anders dan jouw partner is allemaal bekend, maar omdat dit zo alledaags is windt dit al snel niemand meer op. Dat wordt heel snel saai nieuws. “Het Naakte Brein” toont een wereld zoals die zou kunnen zijn als we alles van elkaar zouden weten. En tenslotte krijgen de ontwikkelaars van dit instrument, Hiresh Iravathi en Maria Visser, op voordracht van de secretaris generaal van de Verenigde Naties, de Nobelprijs voor de Vrede.
Mooi geschreven. Misschien wat meer losse paragrafen voor de leesbaarheid?
Het is een mooie blik op een wereld ver weg van hier.
Dank je Anneke, Het verhaal is nog steeds “onder constructie”. Ik heb net een proefcursus fictie gedaan. Tips gekregen over verbetering van mijn stijl. Ook lees ik boeken over beter leren schrijven. Mijn verhaal, de verhaallijn, de opbouw naar de climax en het einde zitten goed in mijn hoofd. Ik wil alleen dat het nog interessanter, spannender geschreven wordt. Ik ben daar mee bezig en krijg graag goeie tips van betere schrijvers dan ik. Het is geen kort verhaal; nu meer dan 220 bladzijden, dus dat gooi ik niet zomaar hier op de site.