De laatste maanden hebben wij, de overgebleven gezinsleden, op de dag dat de vrouw des huizes ’s avonds werkt, een snackdag. We bestellen altijd hetzelfde waarbij ik, als extra’s, ga voor een hotdog speciaal, een frikandel en soms een slaatje. Tevens geldt de afspraak dat we niet met elkaar communiceren, waarbij we alleen maar op onze mobile devices mogen kijken. Laatst hadden we wel een probleem toen het toenmalige nieuwe vriendinnetje van onze zoon acte de présence gaf, als gast aan tafel. Als gastheer vertelde ik wat normaal gesproken gangbaar is, maar dat we nu, als alternatief, haar gingen uithoren. Dat vond ze prima en we gingen van start. Aan mijn dochter vroeg ik, toen ik klaar was, of zij ook nog wat vragen had. Dit was niet het geval. Qua snack koos ze voor een kroketje als extra, naast de patat. Ik opende het zakje, gaf de kroket aan haar en vroeg of ze ook gebruik wilde maken van het bijgeleverde zakje mosterd. Dat wilde ze niet, waarbij ik vroeg of ze deze dan na de maaltijd wilde gebruiken. Mijn kinderen moesten niet lachen om de grap, maar om het feit dat ik zo’n stomme, herhalende en flauwe grap maakte, zelfs in haar bijzijn. Maar ik kon deze grap natuurlijk niet niet maken! Later hoorde ik dat zij me ‘wel grappig’ vond. Groter worden de complimenten niet van pubers is mijn idee…! Mijn zoon is overigens de “patathaalder” en stuurt me altijd een tikkie voor de kosten. Hij kiest nooit voor een slaatje, doch probeert er wel een slaatje uit te slaan, door altijd een hoger bedrag te declareren dan de daadwerkelijke kosten. “Haalgeld” noemt hij dat. Een lekker financieel toetje na de maaltijd……!
Met satésaus
Met satésaus