(2 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

De grens van België- Nederland is niet meer, tenminste niet voor ons gewone vakantiegangers, wel voor vrachtwagens.

Wij hebben dan ook nog nooit een paspoortcontrole meegemaakt. Dat wilden wij toch ook wel eens. Dus toen we dit jaar terugkwamen van vakantie zijn we er gewoon mee naar de douanebeambte gegaan: “Goedenavond heren!”

De ‘heren’ keken bevreemd op en één van hen vroeg wat de bedoeling was. Wij zeiden dat we onze paspoorten kwamen laten zien. De man vroeg ons of wij wat aan te geven hadden. Dat hadden we niet. “Maar”, zei Dirk, “Ik wil toch graag dat u even in onze passen kijkt!”

De brave man legde uit dat zoiets niet meer hoefde, al jaren niet meer, dus wij maar beter weg konden gaan. “Nee,” zei Dirk, “Ik sta erop en ik wil ook een stempel!”

De man begon een beetje ongeduldig te worden en weigerde, waarop Dirk toch ook een beetje nijdig werd en zei, “Doe nou niet zo lullig en geef ons dat stempeltje!” “Nee!”, zei de beambte, “Ik heb wel wat anders te doen, doe niet zo kinderachtig en rot in godsnaam op!”

“Wel wat anders te doen! Wel wat anders te doen!”, schreeuwde Dirk nu, “Man, je zat uit je neus te vreten, ik betaal iedere keer vermogens voor zo’n paspoort en geen hond of Belg die erin wil kijken, nooit, waarom neem ik zo’n ding eigenlijk, lul!”

Dirk was nu echt kwaad geworden en sloeg met een alles vermorzelende karateklap, driftig op de balie. De douanebeambte schrok hier toch wel een beetje van en suste, “Nou, nou meneer, kalm toch, zo erg is het nu toch ook weer niet? Gaat u hier maar even rustig zitten, dan haal ik voor u een kop koffie met daarin een heerlijke scheut rum en terwijl u dat drinkt, krijgt u uw stempeltje.”