Het prikkeldraad van mijn verleden
hangt losjes om mij heen
maar altijd aanwezig
De golven verdriet zijn uitgerold
maar klotsen nooit aflatend
wiegend tegen de randen van mijn ziel
De schreeuw van pijn is verstomd
onzichtbaar afgeplakt door het nu
waar ik het in stilte herbeleef
Dit ben ik na 56 jaar leven
met littekens van toen en een halve zon van nu
eeuwige zwijgplicht verborgen in halfschaduw
Het restant van iets
dat nooit goed begon
en deels stierf in de knop
Een diepzinnig intens gedicht vol gevoel. Ik heb het verschillende keren gelezen en vind het heel mooi. Je kunt er nu in berusten, misschien gedeeltelijk? Nog een fijne verdere dag vandaag Lola.
Hartelijk liefs van Corry.*
Bedankt Corry voor het lezen en mooi vinden.