Sta even stil
Hier, in de ruïnes
Tussen de gebroken pilaren
En het vervallen hemeldak
Sta even stil
Hier, waar verwarde geesten
Fluisterend en gillend
Gedachtenloos rondwaren
In hallen van glas
Zit even stil
Ze doet haar mond open
Ze eet de waterige soep
Die haar in het tehuis wordt geschonken
Weet dat ergens
In haar hoofd
Een grafzerk zegt:
“Hier woonde ooit iemand.”