ik zal mijzelf ontzwijgen
daar ik de raadgever ben
met felheid in mijn doen
en laten zal ik niks meer
wat ik zo nodig aanmerk
juist ook de onzinnigste
details voor de eerste ogen
bedrogen door hun eigen
onvermogen te kijken
zonder vooringenomenheid
en ‘t gaat natuurlijk over
de liefde voor ‘t sterven
‘t hele leven overneemt
en de dood onuitgesproken
ligt op alle verloren lippen
dat kan ik niet onbeschreven
laten vervliegen in eindeloos
voortrazend cyclusgeweld
van ieders eigenaardigheden
die dit middelpunt verlieten
als manen en diepzeedieren
in getallen herzien worden
al zijn ze er altijd geweest
bevreesd en onopgemerkt
achter verzwegen verlangens
als ‘n verouderd heden
al kruisigt eer elk inzicht
in vuilniszakken op tafel
dient als liefdesbetuiging
voor dat leven samen…