de stilte lag als glas
in volleerd gladde handen
geprezen om de schittering
zonder wezenlijk ‘n betekenis
met tanden af te laten dalen in de leegte
van ravages of ravijnen van begeerte
‘t licht mag zijn
en onder schemering verstaan
dat ‘t donker ook komt
waarvoor ‘t schaduwen overwon
zonder volharde achtergrond
zal de nacht mogen blijven