Even nog gewaar ik je op het kussen,
je aftershave, de geur van je haar.
In mijn verbeelding zie ik je nog daar,
tranen gaan hun vrije loop ondertussen.
Soms hoor ik nog jouw lach schallend en blij,
als ik het tij toch voorgoed ens kon keren,
Ware liefde die ik nu moet ontberen,
mijn echte levenskameraad was jij.
Jou was helaas geen lang leven beschoren,
zo’n integer mooi mens vol optimisme.
Blij was ik dat je mij had uitverkoren.
Jij zo verstandig met een groot charisma,
ik straalde en voelde mij als herboren.
Immens mijn verdriet, lieveling ik mis je.
Ik vind het een heel mooi ontroerend gedicht Corry! Het is zo verschrikkelijk moeilijk om iemand dierbaars te verliezen!