Duizenden kleuren,
verbinden elkaars vermogen.
Ze geven elkaar een tintje,
kijken door elkander heen,
naar het onbeschrijflijk panorama
dat over de hemel plaats vind.
Wonderschone abstracten,
geven gouden en zilveren tinten.
Vele mooie ogenblikken in één hemel.
Zoals de ochtendgloren plaats vind,
zo voeren zij de avond weer in.
Elk moment zijn ze weer anders,
elk moment zijn ze weer heel.
Elke ochtend en avond,
stralen zij voor iedereen.
Als zonnige bloempjes in de lente,
als de donkerheid van de heldere nachten in de zomer,
en als witte fluwelen in de sneeuw,
strelen zij elkanders wezen,
en kijken naar benee.
Reageer hier aub! Wij horen graag van je 🙂
Naar benee? je kan ook recht vooruit en zelf opkijken, hoor. Het zal wel aan mij liggen, hoor, honey, ik ben er nu niet zo voor in de stemming. Schrijf ook eens een stekerig stukje, een stekelig stukje. Je gaat steeds beter. Een voorexcuus is niet nodig. Good.
Beste, er word bedoeld dat de ochtend-en avond gloren naar beneden kijken