In dit landschap, het wuivende riet, het kabbelende water,
het weidse uitzicht, kan je jezelf zo verbonden voelen met hetgeen
dat je ziet. De wind in je haren zit je daar, op een bankje, in stille
bewondering. Achter je staan twee schotse hooglanders, nodig voor
de begrazing van dit gebied. Een verrassend gezicht in het Nederlandse
landschap. Daarachter is het meer met zijn kleigrond. Het is een vertrouwd
stukje natuur.
Het zonnetje schijnt in je gezicht, en wolken drijven voorbij. En dan, plots,
verandert het weer. De wolken en de grijsblauwe lucht, de wolken in verschillende
gradaties van grijs, sommige tegen zwart aan. En dan barst het noodweer los, en
ik besluit om te gaan schuilen. Het wild bewegende riet, het golvende water, de heen
en weer zwiepende bomen, de storm gaat tekeer, en raast over het natuurgebied.
Mensen op fietsen bewegen zich moeizaam voort, en sommigen moeten stoppen om
niet om te vallen. Na een tijdje wordt het weer rustiger en is het noodweer verdwenen.
De aarde is weer opgefrist en ik kijk uit naar de weilanden rondom mij.
Tijd om weer huiswaarts te keren, en ik fiets tussen de weilanden door.
De schotse hooglanders kijken mij, kauwend, na. Ze zijn imposant om te zien,
zo middenin het hoge gras. Maar ik ben weer opgefrist, zo’n dag in de natuur
werkt verhelderend. Als je daar zo zit, op een bankje, heb je de tijd om na te denken,
en kom je tot nieuwe inzichten, ja, de natuur kan je goed doen. Een landschap vlakbij
huis.
Goed dat ik er mocht zijn, deze dag.
En nu thuis een beetje doorwarmen, een warme douche, het was leuk vandaag.
En er zullen er nog meerdere volgen, zittend op dat bankje in het natuurgebied.
Een plek om na te denken, ja, het is verbazingwekkend, wat de natuur je kan schenken.
Leuk om over na te danken! 🙂 Mooi
Dank je wel Laura, groetjes