(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Altijd was er die adoratie.

Bewondering van een afstand.

Wetende dat je niets in mij zag.

Maar altijd in stilte verliefd gebleven.

Je wist het niet, maar ik volgde je in alles

wat je deed. We werden ouder en ik trouwde, ik verloor

je uit het oog, na een goed huwelijk verloor ik mijn man,

kinderen waren er nooit gekomen. Ik was weer alleen, en dat

na zovele jaren. En op een dag liep ik op het strand en ontwaarde

ik een bekend gezicht, de man waar ik vroeger zo verliefd op was

geweest.

Hij herkende mij ook, en zij hallo, wat heb ik jou een tijd niet gezien.

En we gingen op een bankje zitten en hij vertelde mij dat hij gescheiden

was, niet zo heel lang geleden, en twee kinderen had. En we praatten en

het voelde zo goed, en hij zei; zullen we nog eens afspreken?  En ik zei;

ja, dat is goed. En we zagen elkaar weer en konden zo goed met elkaar

praten, en we kregen een goede band met elkaar. En er bloeide iets op

tussen ons en we waren zo dol op elkaar. Wie had dat ooit kunnen denken,

dat wij nog eens samen zouden zijn.

We wonen nu samen en gisteren deed hij mij een aanzoek met een mooie ring.

Wil je met mij trouwen, schat? zei hij. Het is zo bijzonder hoe wij elkaar weer

gevonden hebben. Ik heb zijn kinderen al in mijn hart gesloten. Over een maand

gaan we trouwen en ik had dit nooit kunnen vermoeden. Ik ben zo gelukkig en

dankbaar, dat hij in mijn leven is gekomen. De jongen die ik vroeger zo adoreerde,

Die jongen werd nu mijn man. Deze liefde is voor altijd, ik hou van hem en wil hem

nooit meer kwijt.