Is het woord.
Ongestoord.
Zonder een goede reden.
Zomaar in het niets verdwenen.
En het denken gaat door.
Zo staan we er maanden later voor.
Uit het niets.
Zie ik haar op de fiets.
Maar het is haar niet.
Mijn hoofd is een vergiet.
Niets kunnen onthouden.
Alleen de mooie herinneringen heb ik behouden.
Haar ziel leeft voort.
In mij, in mijn gedachten,
waar de herinneringen zich afspelen.
Waarin wij alles samen deelden.
Leegte vult zich in het huis.
Eens was het haar warme thuis.
Het mist haar aanwezigheid.
Het lijkt kwijt.
Maar het is weg.
Voorgoed.
Een vreselijk woord.
Die alle grenzen doorboord.
Waardoor mijn wereld stil staat.
En het leven van anderen doorgaat.
Het is gemis.
Inderdaad een groot gemis als een dierbare jou heeft verlaten. Dat kost tijd om te verwerken en het te aanvaarden.
Absoluut goed wel Suuz om het van je af te schrijven.
Sterkte en veel liefs van Corry.*