op een schamel verlicht perron
van een grijs-grauw station
keek hij gelaten om zich heen
hij was er helemaal alleen
toen daverend
de trein kwam aangereden
besefte hij, dat ‘t nu wel kon
maar twijfelde voordat hij sprong
heel even…
een kreet, een gil…
en daarna stil
de dood
was spoorslags in getreden.
Melden