Ooit kreeg ik een lege boek zonder uitleg,
Het papier was onbeschreven zonder uitweg,
Langzaam begon ik zelf erin te schrijven,
Onverstoord kon ik uren op de inkt drijven,
Tot de vulpen opeens uit zichzelf begon te lekken,
En het papier beschadigd raakte met zwarte vlekken,
Niet wetend dat het een sein was voor mijn gedrag,
Omdat ik onwetend was en het teken niet zag,
Jaren later keerde ik terug naar het verborgen boek,
Het lag nog steeds in de lade omwikkeld in hetzelfde doek,
Toen ik het opende om het heden van het verleden te scheiden,
Besefte ik pas dat de gelekte inkt staat voor mijn zwarte bladzijde.
~•~ Elpidius ~•~
Wauw mooi geschreven! Liefs Ilse
Superveel bedankt voor je krabbels Ilse! Fijn dat je mijn gedichten waardeert.