voor een supermarkt gezeten
als een zielig hoopje mens
zonder toekomst, moet je weten
trekt hij zijn ongewone grens.
mensen gooien in z’n bakje
wat francjes voor een stukje brood
daarna slentert hij, op z’n gemakje
naar zijn slaapplaats in de goot.
hij droomt van goed gevulde tafels
en van een mooie meid
van ijs met slagroom tussen wafels
geen mens die hem hierom benijd.
als hij dan vroeg in de morgen
door kou en regen wordt gewekt
maakt hij zich niet al te veel zorgen
gaat ’t richting stamkroeg, zo is ’t maar net.
na een croissant en een bak slobber
slentert hij weer naar z’n plek
onderweg spuwt hij een klodder
vanaf de brug, in iemands nek.
voor zijn supermarkt gezeten
met zijn bakje, nu nog leeg
wacht hij voldaan en vol gevreten
op iemand zoals ik, die hem weer wat geeft.
Erg goed beschreven!
groetjes Rebelle
Mooi geschreven! liefs Birgitje