Eenzaamheid
Leeg zijn de dagen,
zonder m’n liefste.
‘t blijft malen
en spoken in het hoofd.
ik hebt ‘t gevoelÂ
alleen te staan aan
het einde mijner tranen.
Angstaanjagende pijnen
diep in het hart,
geen dromen meer
over de tijd van toen
nooit meer iets samendoen.
‘k voel me zo eenzaam,
alleen en verlaten.
Daar aan de grenzen
van ‘t verdriet.
Het ergste zijn de nachten,
als de slaap niet komen wil.
Het ergste zijn de nachten,
als je alleen bent met
het tikken van de klok
aan de rand van de
grenzen van het verdriet.
Nachten waarin,
de gedachten
steeds terug glijden in
’t verleden,
en geen zicht meerÂ
bieden op verschiet.
In die lange nachten
bestaat geen heden
of toekomst meer.
Vouw dan de handen
bid tot Hem,
voor rust,
kracht en troost.
Bid of Hij heel dicht
bij je wil zijn.
Als je straks opstaat
voor weer een nieuwe dag.
Dat je mag leven,
door  de van Hem gekregen
Kracht.