Luisterend naar de wind huil ik,
mijn liefde is onvervuld en
daarom huil ik, kan haar niet
vergeten, en ik kijk naar de
bomen die zich ontdoen van
hun bladeren, zoals ik mij ontdoe
van mijn tranen, en ben verdrietig
om de tranen, net als de bomen
om hun bladeren, die zijn bladeren
wilde sparen net als ik van mijn
tranen. En al piekerend over het
leven, weet ik geen raad, sinds
ik mijn hart liet stelen, en daarom
huil ik, huil ik, huil ik…wee mij.