onder water
kom we gaan zwemmen! roept een groepje kinderen. josefien kijkt nieuwsgierig naar de kinderen, hebben ze het nou tegen mij? josefien was nieuw op school en had nog nooit echte vrienden gehad, ze wist ook niet hoe dat zou gaan. ze keek ze aan en aarzelde. nee ze hebben het vast niet over mij, ze roepen iemand achter mij, ze kijkt achterom maar ziet niemand in de hal staan. ze loopt aarzelend naar ze toe, de kinderen keken haar blij aan! kom, ga je mee? ze schud ja en pakt haar badpak uit haar tas, ze lopen naar het buiten zwembad. een kind roept hier is niks aan, kom we gaan gewoon naar een meer. iedereen is het er mee eens, behalve josefien ze vind het altijd eng, wat als ze vedrinkt. niemand ziet je dan! ze loopt maar mee want mensen die haar mee vragen krijgt ze niet vaak! 10 minuten later komen ze aan bij het meer. iedereen springt er in. josefien kijkt naar beneden, het is wel erg ver weg het water! het was zon 20 meter naar beneden! ze aarzeld maar iedereen roept haar. oke, ik ga! ze loopt naar het randje en doet haar jurkje uit. ze neemt een goede hap lucht en springt! ze komt onderwater en bam! en harde knal op de rotsen, ze zat vast met haar voet! ze probeerde alles er aan te doen zodat ze los kwam, maar het lukte gewoon niet! ze probeerde en probeerde en hoopte dat de rest haar zou komen redden. het werd langzaam zwart voor haar ogen, ze zag de rest naar beneden zwemmen. maar het was al te laat!
Einde