Hoop
Al jaren staat het woord ‘hoop’
bij mij hoog geplaatst in het woordenboek.
Hoop op herstel.
Hoop op echt kunnen leven.
Hoop op straks meer aan ‘mijn’ partner te kunnen geven.
Hoop op zoveel meer.
Dat hoop ik keer op keer.
Hoop, een woord van maar 4 letters.
Maar het drukt zoveel zwaarder op mijn bestaan.
Hoop, kon ik het af en toe maar even laten gaan.
Hoop, je kunt het laten varen.
Maar heeft dat enige zin?
Eenmaal weg, ben je terug bij het begin.
Hoop, hele ‘hopen’ met bergen.
Bergen die ik af en toe niet overzie.
Hoop, staat ook omschreven in het geloof, waarin ik het niet kan vinden.
Hopelijk duurt dit ‘alles’ nog maar even en kan ik straks……
Anderen ‘hoop’ geven.