(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Hij leeft graag in het donker dat straalt,

krijgt er maar geen genoeg van.

Hij is gelukkig zo, zittend in de roes.

Zou het liefst er altijd in willen zitten.

Niemand die hem stoort, gaat gewoon zijn

eigen gangetje. Hij wacht totdat het eventjes licht is.

En als dus de zon opkomt, waarbij hij geniet, maar slechts

een heel klein moment euforie, want hij weet:

Ook deze dag wordt weer zwaar. Maar hij trekt zich

er niets van aan: Hij wacht totdat het weer nacht is

en op die ene kleine moment als de zon weer schijnt.

En natuurlijk wacht hij dat hij weer kan zweven in die

roes: Die hij toch zo vaak koestert. En daarbij hij zichzelf

kan voelen, en verder nergens aan hoeft te denken.