Het was je hart die bloedde,
en niemand die het stelpen kon.
Je huilde, rivieren van tranen nat.
En je schreeuwde, in je wanhoop.
Maar er was niets niets wat je kon doen.
Deze liefde was verloren, was als een
uitgebloeide bloem, je kon hem water geven,
hem voeden, maar hij werd nooit meer die stralende
bloem die hij eens is geweest.
En zo was het ook met deze liefde,
je hebt er alles aan gedaan.
Maar het onvermijdelijke gebeurde.
Droog je tranen, de tranen die je vergoten hebt,
en maak een nieuw begin.
Vergeet wat je ervoer, je hart zal stoppen met
bloeden door er niet meer aan te denken.
Je ziel zal op een dag weer helder zijn,
met een stralend licht, en niet gehuld in duisternis.
Je zult weer lachen,
en de wereld weer aanschouwen.
Degene worden die je altijd bent geweest
Alsjeblieft, kom snel weer onder ons.
Je verdient het, om weer vreugde te ervaren.
weer gelukkig te zijn.
Dat valt toch met niets op deze wereld te evenaren.