Waar ’t schuimend
wit der golven, gedragen
naar Egmonds strand
waar kinderen spelen
en verliefde paartjes
wandelen hand in hand
De meeuwen sierlijk
zweven op de wind
het helmgras wuivend
elke golf apart begroet
in de fluistering van de stilte
op de stralen van de zon
en zingend op ’t ritmisch
rollen van de golven.
Een zachte stem die
fluistert
in ’t diepste van het hart,
voel mooi mensenkind,
hoe dit alles je zijn beroert
op dit kleine stukje strand
Van Egmond aan Zee.
Waar zoveel gedachten
verdwijnen
dwarrelend op de wind,
niemand weet waarheen,
maar mensen kind
voelt zich vernieuwd
niet meer alleen.