Er was eens een traan die ging op weg,
zij bereikte mijn ogen,
en trok een spoor over mijn gezicht.
Mijn hart sprong op vol vreugde,
ontroerend als altijd,
ben ik nu een traan kwijt.
Een traan van ontroering,
en ik ben in vervoering.
De traan heeft gesproken.
Zegt wat mijn hart voelt,
zonder woorden te kunnen vinden.
Daarom werd een traan gezonden.
B.R. ‘20
ik heb met genoegen jouw gedicht gelezen. lieve gr. Elise
Fijn om te horen!