Prachtig was de creatie die de aarde liet onstaan,
Paradijselijk zijn haar geneugten in en om haar baan,
Plots heeft ze alles in elke uithoek tot stilstand gebracht,
En werden we wakker in een wereld met duistere kracht,
Ze heeft ons opgesloten en zich van ons bemoeienis ontdaan,
Langzaam heelt ze haar wonden die door de mens zijn onstaan,
De rivieren zijn weer helder en de lucht langzaam weer blauw,
De zuurstof vloeit rijkelijk buiten maar wij hebben het benauwd,
Een waarschuwing uit het verleden galmt weer door de straten,
Waar de aarde weer met ons onderbewuste wil praten,
Dat ze ons niet nodig heeft met al onze streken en overlast,
Dat wij nooit haar meester zullen wezen maar altijd haar gast.
~•~ Elpidius ~•~